تاثير كم‌آبياري بر عملكرد و اجزاي آن در هيبريدهاي ذرت دانه‌اي (Zea mays L.)

با توجه به كمبود آب و مصرف زياد آب در هيبريدهاي ديررس ذرت، بررسي رشد، عملكرد و مصرف آب در هيبريدهاي اين گياه ضروري مي باشد. از اين رو به‌منظور بررسي اثرات كم‌آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد هيبريدهاي ذرت دانه‌اي، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار، طي دو سال زراعي 41393 اجرا شد. كرت‌هاي اصلي به سطوح آبياري (100، 80 و 60 درصد نياز آبي) و كرت‌هاي فرعي به هيبريدهاي ذرت (شامل دو هيبريد ديررس(KSC705, KSC704)، دو هيبريد متوسط‌رس (KSC500, KSC400) و دو هيبريد زودرس((DC370, KSC260) تخصيص داده شدند. نتايج نشان داد كه عملكرد و اجزاي عملكرد همه هيبريدها در مواجهه با شرايط كمآبي، به طور معني‌داري كاهش يافت، به‌طوري كه در سال اول در هيبريد KSC705 (ديررس) و هيبريد KSC400 (متوسط‌ رس)، كاهش آبياري از 100 به 60 درصد نياز آبي، كاهش حدود 20 درصدي عملكرد را به دنبال داشت. در صورتي كه در هيبريد زودرس كاهش آبياري از 100 به 60 درصد نياز آبي كاهش چنداني در عملكرد ايجاد نكرد. در سال دوم كاهش آبياري از 100 به 60 درصد نياز آبي در هيبريد KSC705 (ديررس)، KSC400 (متوسط‌ رس) و DC370 (زودرس) به ترتيب منجر به كاهش 24، 28 و 24 درصدي عملكرد شد. برتري عملكرد در هيبريدهاي ديررس متاثر از برتري صفاتي مانند ارتفاع بوته، تعداد رديف بلال، تعداد دانه در رديف، وزن 300 دانه، شاخص برداشت و عملكرد زيست‌توده بود، با وجود اين با اعمال كم‌آبياري شديد، اين برتري در بين هيبريدها معني‌دار نبود. لذا به نظر مي رسد كه بتوان هيبريدهاي ديررس را براي مناطق بدون محدوديت آب و هيبريدهاي متوسط‌رس را براي شرايط با محدوديت آب استفاده كرد.