بررسي كاربرد كود بيولوژيك و نانو اكسيد روي بر انتقال مجدد و شاخص سطح برگ گياه تريتيكاله (Triticosecale Witt.) در شرايط شوري خاك

به منظور مطالعه عملكرد دانه، انتقال مجدد و شاخص سطح برگ تريتيكاله در واكنش به كاربرد كودهاي بيولوژيك و نانواكسيد روي در شرايط شوري خاك، آزمايشي در سال 1393 در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا گرديد. فاكتورهاي موردبررسي شامل شوري خاك در چهار سطح (عدم اعمال شوري، شوري 20، 40 و 60 ميلي مولار)، كاربرد كودهاي زيستي در چهار سطح (عدم كاربرد، كاربرد ميكوريز، كاربرد توأم باكتري هاي سودوموناس و ازتوباكتر، كاربرد توأم ميكوريز و باكتري هاي محرك رشد) و محلول پاشي با نانواكسيد روي در سه سطح (عدم مصرف، مصرف 0.4 و 0.8 گرم در ليتر) بودند. نتايج نشان داد با افزايش شوري عملكرد و شاخص سطح برگ كاهش ولي انتقال مجدد از كل اندام هوايي و ساقه افزايش يافت. مقايسه ميانگين ها نشان داد بالاترين عملكرد دانه و حداكثر شاخص سطح برگ در حالت كاربرد توأم ميكوريز و باكتري هاي محرك رشد، محلول پاشي 0.8 گرم در ليتر نانواكسيد روي و عدم اعمال شوري به دست آمد. بيش ترين انتقال مجدد از ساقه و كل اندام هوايي در حالت شوري 60 ميلي ­مولار، عدم كاربرد كودهاي بيولوژيك و عدم محلول پاشي به دست آمد. اعمال شوري 20، 40 و 60 ميلي مولار، عملكرد دانه را به ترتيب 8.9، 22.1 و 32.3 درصد كاهش داد و استفاده توأم كودهاي بيولوژيك و نانواكسيد روي به ترتيب 40.1، 49.7 و 40 درصد از اين كاهش عملكرد را جبران كردند.