ارزيابي صفات مورفولوژيك، عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ‌هاي منتخب كلزا در كشت‌هاي پاييزه و زمستانه تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري

به منظور ارزيابي عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ‌هاي منتخب كلزا در رژيم‌هاي مختلف دمايي و رطوبتي، آزمايشي به صورت فاكتوريل كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار و به مدت دو سال زراعي (951393) در منطقه كرج اجرا شد. در اين تحقيق، فصل كشت در دو سطح (پائيز و زمستان) و آبياري در سه سطح (آبياري معمول يا شاهد، قطع آبياري از مرحله گلدهي به بعد و قطع آبياري از مرحله خورجين‌دهي به بعد) به صورت فاكتوريل به عنوان عامل كرت اصلي و ژنوتيپ‌هاي بهاره كلزا شامل جري، جوليوس، ظفر، آرجي‌اس 003، هايولا 4815 و زابل 10 به عنوان عامل كرت فرعي در نظر گرفته شدند. صفات مورد ارزيابي عبارت بودند از ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعي، تعداد خورجين، طول خورجين، تعداد دانه در خورجين، وزن هزار دانه، عملكرد بيولوژيك، عملكرد دانه و شاخص برداشت. همه صفات مورد مطالعه تحت تاثير تيمارهاي آزمايش قرار گرفتند. در رابطه با عملكرد به عنوان برآيند نهايي اجزاي عملكرد نتايج نشان داد كه كشت پاييزه با عملكرد 3590 كيلوگرم در هكتار نسبت به كشت زمستانه با 2042 كيلوگرم در هكتار برتري داشت، در بررسي اثرات متقابل سه گانه، در كشت پاييزه با شرايط آبياري معمول (شاهد)، ارقام جوليوس و زابل 10 با عملكرد دانه 5592 و 5536 كيلوگرم در هكتار، در شرايط قطع آبياري از مرحله گل‌دهي به بعد ژنوتيپ جوليوس با عملكرد 2511كيلوگرم در هكتار و در شرايط قطع آبياري از مرحله خورجين‌دهي به بعد ارقام جوليوس و زابل 10 با عملكرد 4124 و 3959 كيلوگرم در هكتار، ارقام برتر بودند. بطور كلي كشت پاييزه به عنوان بهترين زمان وارقام جوليوس و زابل 10 به عنوان پايدارترين ارقام معرفي گرديدند.