اثر اسيدهيوميك استخراجي از منابع مختلف بر صفات آفتابگردان رشد يافته در يك خاك‌ آهكي

هدف از انجام اين آزمايش بررسي تاثير نحوه مصرف اسيدهيوميك‌هاي استخراجي از منابع متفاوت بر روي گياه آفتابگردان در يك خاك آهكي مي‌باشد. اين آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي و در سه تكرار بر روي گياه آفتابگردان انجام شد. تيمارها شامل دو روش مصرف خاكي و محلول‌پاشي (هر دو روش در يك سطح و در غلظت 0.6 ميلي‌گرم بر كيلوگرم (ميلي‌گرم بر ليتر) منابع بكار رفته‌اند) و 5 منبع اسيدهيوميك (اسيدهيوميك استخراج شده از بيوچار 400 درجه (چوب درخت چنار)، بيوچار 200 درجه (چوب درخت چنار)، لجن (فاضلاب كارخانجات چوب و كاغذ)، كود دامي (گاوي) و شاهد) مي‌باشد. اثرات متقابل محلول‌پاشي بيوچار 200درجه نشان مي‌دهد كه صفات تعداد برگ، پتاسيم، كلروفيل a و كل و وزن خشك نسبت به شاهد به‌ترتيب 61، 45، 62 و 64 درصد و1.4 برابر افزايش يافته‌اند و همچنين محلول‌پاشي بيوچار 400درجه نيز ميزان كلروفيلb و كارتنوييد را نسبت به شاهد به‌ترتيب 1.5 برابر و 50% افزايش داد. نتايج اثرات متقابل مصرف خاكي بيوچار 200درجه بر وزن تر نسبت به شاهد 75% افزايش و تيمار لجن بر طول ساقه و فسفر نسبت به شاهد به‌ترتيب 58% و 1.75 برابر افزايش نشان دادند و اثرات متقابل مصرف خاكي كود دامي نيز نسبت به شاهد وزن خاكستر گياه را 3.22 برابر افزايش داد. به‌طوركلي، با توجه به نتايج، محلول‌پاشي اسيدهيوميك استخراجي از بيوچار 200درجه، بهترين تاثير را در افزايش عملكرد و اجزاء آن داشت.