بررسي تأثير چندين علف‌كش بر كنترل علف‌هاي‌هرز و عملكرد زيره سبز (Cuminum cyminum L)

اين آزمايش، به ‏منظور ارزيابي اثر علف‌كش‌هاي پيشكاشت تريفلورالين (نام تجاري: ترفلان) 48 درصد اي سي، اتال‎فلورالين (نام تجاري: سونالان) 3/33 درصد اي سي، علف‌كش‌هاي پيش‎رويشي اگزاديازون (نام تجاري: رونستار) 25 درصد اي سي و 12 درصد اس ا، سيمازين (نام تجاري: پرينسب) 4 ال و پرومترين (نام تجاري: گزاگارد) 80 درصد پودر وتابل و علف‌كش‌ پس‌رويشي لينورون (نام تجاري: آفالن) 50 درصد پودر وتابل و 45 درصد درصد اس ال، بر كنترل علف‌هاي‌هرز و عملكرد و اجزاي عملكرد دانه و نيز، عملكرد و بازده اسانس زيره سبز، در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار به اجرا درآمد. پنج گونه علف‌هرز غالب شامل سلمه تره (Chenopodium album)، شاه‎تره (Fumaria officinalis)، هفت ‎بند (Polygonum avicular)، جو‎ موشي (Hordeum murinum) و گندم خودرو (Triticum aestivum) مورد شناسايي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه اختلاف معني‌داري بين تيمارهاي مختلف علف‌كش روي تراكم و وزن خشك هر گونه و كل علف‌هاي‌هرز وجود داشت. تمام علف‌كش‌هاي مورد بررسي، تراكم كل علف‌هاي‌هرز را به‎طور معني‌داري نسبت به شاهد بدون كنترل علف‏هرز كاهش دادند. نقش تيمارها در كاهش تراكم علف‌هاي هرز به ترتيب عبارت بود از وجين gt; اتال‎فلورالين gt; اگزاديازون gt; تريفلورالين= لينورون= سيمازين gt; پرومترين. بيشترين و كمترين وزن خشك زيست توده علف‌هاي‌هرز به ‌ترتيب مربوط به تيمار عدم كاربرد علف‌كش‌ها و تيمار شاهد وجين بود. در بين تيمارهاي مختلف علف‌كش‌ها، اتال‎فلورالين و اگزاديازون، به ترتيب با 40/97 و 31/84 درصد نسبت به تيمار عدم كابرد علف‌كش‌، بيش‌ترين كاهش را در وزن خشك علف‌هاي‌هرز به خود اخصاص دادند. نتايج بيانگر اختلاف معني‌داري ميان تيمارهاي مختلف علف‌كش، از لحاظ تأثير بر تراكم، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، وزن هزار دانه، عملكرد دانه، عملكرد و بازده اسانس زيره سبز بود. بيشترين و كمترين عملكرد دانه و عملكرد اسانس زيره سبز، به‌ ترتيب مربوط به تيمار شاهد وجين علف‏هرز و عدم وجين بود. مصرف اتال‎فلورالين بعد از تيمار وجين، از بيشترين عملكرد دانه و عملكرد اسانس برخوردار بود.