پيش بيني الگوي رويش علف هاي هرز نخودفرنگي در سطوح مختلف نيتروژن

آگاهي از الگوي رويش گياهچه­ علف­هاي­هرز مي­تواند با بهينه­سازي زمان كنترل، باعث افزايش كارايي كنترل علف­هرز شود. بنابراين آزمايش مزرعه­اي به منظور توسعه يك مدل زمان­دمايي براي پيش­بيني رويش گياهچه علف­هاي­هرز مختلف در سطوح مختلف نيتروژن (سطوح شاهد،50 و100كيلوگرم) در مزرعه نخودفرنگي انجام شد. رويش گياهچه­ها در طول فصل رشد، از اواسط آذر تا اوايل ارديبهشت، مورد بررسي قرار گرفت و مقادير درصد تجمعي رويش، در رابطه با زمان دمايي، توسط مدل گامپرتز بررسي شد. نتايج نشان داد كه صرف نظر از سطح نيتروژن، علف هاي هرز سيزاب(VeronicapersicaL.)، بي­تي­راخ(Galium aparine L.)، علف هفت­بند (PolygonumaviculareL.)، براي10 درصد رويش، به ترتيب 92،164،170 واحد زماندمايي نياز داشتند. در مقابل، علف­هرز دم روباهي(SetariaviridisL.)، رويش خود را ديرتر شروع نمود. علف­هاي­هرز سيزاب، بي­تي­راخ، علف هفت بند و دم روباهي، جهت 90 درصد رويش گياهچه ها به ترتيب به486، 274، 731، 422 واحد زمان دمايي نياز داشتند. همچنين الگوي رويش علف­هاي­هرز، تحت تاثير نيتروژن تغيير كرد به طوري كه استفاده از نيتروژن، پارامتر m را كه زمان دمايي لازم براي 50 درصد رويش را نشان مي­دهد، بجز در دم روباهي، در همه علف­هاي­هرز مطالعه شده، به طور معني داري تغيير داد. به طور كلي، كاربرد نيتروژن، طول دوره رويش سيزاب را  كاهش داد ولي اين دوره را در بي­تي­راخ و هفت بند، نسبت به شاهد افزايش داد. بنابراين، بسته به گونه غالب مزرعه، كاربرد نيتروژن مي­تواند با افزايش يا كاهش طول دوره مبارزه، هزينه كنترل را تغيير دهد.