ارزيابي تاثير روش هاي مختلف مديريت علف‌هاي‌هرز در سطوح تراكم ذرت بر علف‌هاي‌هرز و عملكرد ذرت (Zea mays L.)

به‌منظور ارزيابي تأثير روش‌هاي مختلف مديريت علف‌هاي‌هرز در سطوح تراكم ذرت بر مديريت علف‌هاي‌هرز و عملكرد ذرت، آزمايشي در سال زراعي 1388، در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد تاكستان انجام شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد. تيمارها شامل تراكم ذرت در سه سطح (تراكم توصيه‌شده 16 بوته در متر مربع، 25 و 50 درصد بيشتر از تراكم توصيه‌شده) و مديريت علف‌هاي هرز در پنج سطح (عاري از علف‌هاي‌هرز، بدون‌وجين، علف‌كش نيكوسولفورون در مرحله دو تا چهار برگي ذرت، يك‌بار كولتيواتور و دوبار كولتيواتور) بودند.نتايج نشان داد كه تغيير تراكم ذرت، سبب بروز اختلاف معني‌دار در فراواني و وزن‌خشك تاج‌خروس خوابيده، تراكم كل و وزن‌خشك كل علف‌هاي‌هرز و همچنين عملكرد بيولوژيك ذرت گرديد. روش‌هاي مختلف مديريت علف‌هاي‌هرز، بر تمامي صفات مورد مطالعه علف‌هاي‌هرز، اثر معني‌دار داشت اما اختلاف معني‌داري بر صفات ذرت مشاهده نشد. برهم‌كنش سطوح تراكم ذرت و روش‌هاي مختلف مديريت علف‌هاي‌هرز بر تراكم تاج‌خروس‌خوابيده معني‌دار بود. در نهايت، بهترين تراكم جهت كنترل مناسب علف‌هاي‌هرز و به‌دست آوردن عملكرد بيولوژيك بالاتر در ذرت، تراكم 50 درصد بيشتر از تراكم توصيه‌شده با 39155 كيلوگرم در هكتار بود. همچنين از ميان روش‌هاي متفاوت مديريت علف‌هاي‌هرز، يك‌بار كولتيواتور، نسبت به تيمارهاي دو مرتبه وجين و دوبار كولتيواتور، مناسب‌ترين تيمار بود.