واكنش خصوصيات كمي و كيفي گل زعفران به زمان قطع آخرين آبياري و منابع مختلف كودي

به منظور بررسي تأثير زمان قطع آخرين آبياري و منابع مختلف كودي بر ويژگي­هاي كمي و كيفي گل زعفران (Crocus sativus L.)، آزمايشي به‌صورت اسپيلت پلات در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه‌ چهار ‌ساله تحقيقاتي جهاد كشاورزي واقع در روستاي لاله‌زار، شهرستان بردسير، استان كرمان در سال 95-1394 اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل زمان قطع آخرين آبياري (15 روز قبل از زمان عرف منطقه (اول ارديبهشت)، عرف (15 ارديبهشت) و 15 روز بعد از عرف (2 خرداد) به عنوان عامل اصلي و منابع مختلف كودي (كود گاوي 40 تن در هكتار، كود مرغي 15 تن در هكتار، ورمي كمپوست 10 تن در هكتار، اسيد هيوميك 2 كيلوگرم در هكتار و كود شيميايي شامل 200 كيلوگرم در هكتار كود اوره و 140 كيلوگرم در هكتار فسفر و پتاسيم) به عنوان عامل فرعي بود. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تأثير تيمار قطع آبياري بر خصوصيات كمي گل معني­دار بود، ولي ويژگي­هاي كيفي تحت تأثير اين تيمار قرار نگرفت. نتايج نشان داد كه تأخير در قطع آبياري منجر به كاهش معني­دار صفات كمي شد. بطوريكه، بيشترين تعداد گل (41.10 عدد در متر مربع)، عملكرد تر (145.6 كيلوگرم در هكتار) و خشك (19.41 كيلوگرم در هكتار) گل، وزن تر (11.12 كيلوگرم در هكتار) و خشك (2.02 كيلوگرم در هكتار) كلاله در تيمار قطع زود هنگام  آبياري (قبل از عرف) حاصل شد. تأثير منابع كودي نيز بر كليه صفات مورد بررسي به استثناي ميزان پيكروكروسين و سافرانال معني دار بود. كودهاي ورمي كمپوست و كود دامي بطور معني‏داري در كليه تيمارهاي آبياري، تعداد گل و عملكرد كلاله بيشتري را نسبت به ديگر تيمارها توليد نمودند. عملكرد كلاله خشك در تيمارهاي كود شيميايي (1.91 كيلوگرم در هكتار)، مرغي (1.57 كيلوگرم در هكتار) و اسيد هيوميك (1.42 كيلوگرم در هكتار) نيز بطور معني­داري بيشتر از شاهد (1.26 كيلوگرم در هكتار) بود. بيشترين (169.7 نانومتر) و كمترين (163.1 نانومتر) ميزان كروسين به ترتيب در تيمارهاي شاهد و ورمي كمپوست حاصل شد. بطوركلي، نتايج نشان داد كه قطع آبياري در اوايل ارديبهشت و استفاده از كود آلي ورمي كمپوست بهترين شرايط را براي زراعت زعفران در منطقه بردسير كرمان دارا بودند.