تأثير سطوح مختلف روي جيره بر فعاليت آنزيم پيرووات كيناز و الگوي الكتروفورتيك عضله در بچه ماهي سفيد درياي خزر (Rutilus frisii Nordmann, 1840)

در يك آزمايش تغذيه اي، تأثير 2 جيره غذايي حاوي دو سطح از فلز روي (50 و 200 ميلي گرم بر كيلو گرم غذا) و جيره شاهد (فاقد روي) بر نرخ فعاليت آنزيم پيرووات كيناز و الگوي الكتروفورتيك عضله در ماهي سفيد درياي خزر (Rutilus frisii) بررسي گرديد. بدين منظور 270 عدد ماهي با ميانگين (±انحراف معيار) وزن 0/06±0/56 گرم در 9 آكواريوم 50 ليتري به طور تصادفي توزيع گرديده و به مدت سه ماه 3 بار در روز تغذيه شدند. ميزان بيان پروتئين هاي عضله با روش الكترفورز، مقدار فلز روي و نيز فعاليت آنزيم پيرووات كيناز (PK) در عضله اندازه گيري شدند. بيش ترين مقدار روي در عضله در انتهاي دوره، در جيره حاوي 200 ميلي گرم روي بر كيلوگرم غذا (0/02±5/3 ميكروگرم برگرم) مشاهده گرديد. الگوي پروتئين الكتروفوروز پروتئين هاي استخراجي از عضله ماهي سفيد، شامل زنجيره ميوزين سنگين (HC) و زنجيره هاي ميوزين سبك (LC) بود. زنجيره سبك سه باند پروتئيني ويژه (LC1F, LC2F, LC3F) را نشان داد كه در ميزان LC2F و LC3F تغييراتي در طي دوره آزمايش مشاهده شد. ميزان فعاليت آنزيم PK در پايان دوره آزمايش به طور معني داري افزايش يافت (0/05≥P). همبستگي مثبت (0/95= r) و معني داري (0/05≥P) بين ميزان آنزيم پيرووات كيناز و افزايش وزن در بچه ماهيان تغذيه شده با جيره حاوي 50 ميلي گرم روي بر كيلوگرم غذا با ساير بچه ماهيان مشاهده گرديد. به طوركلي استفاده از جيره حاوي 200 ميلي گرم روي بر كيلوگرم غذا تأثيري بر شدت تراكم باندها در الگوي پروتئيني و فعاليت آنزيم PK عضله سفيد در بچه ماهيان سفيد نداشت.