خصوصيات تغذيه‌اي ماهي حلوا سفيد (Pampus argenteus) در شمال غرب خليج فارس

اين تحقيق به منظور مطالعه روي نوع و تراكم محتويات غذايي، ضريب خالي بودن معده و تشخيص غذاي مورد علاقه ماهي حلوا سفيد در ماه هاي مختلف سال بر روي 1095 عدد ماهي بعد صيد و نمونه برداري از امعاء و احشاء آنها از ايستگاه هاي خور موسي، بحركان، بوشهر و دير درشمال غرب خليج فارس (سالهاي 91 و 92) صورت گرفته است. منابع غذايي مورد تشخيص در نمونه هاي بررسي شده عبارت بودند از 18 نوع غذا با منشاء گياهي و 12 نوع با منشاء جانوري، كه بيشترين ترجيح غذايي از منابع گياهي Diploneis sp. ، Nitzschia sp.، Rhizosolenia sp. و Ceratium sp. (مجموعا با ترجيح، 50.37 درصد) و از منابع جانوري Copepoda، Cladocera و Ostracoda (مجموعا با ترجيح، 24.72 درصد) مشاهده گرديد. و همچنين Peridinium sp. و Prorocentrum sp. از منابع گياهي (به ترتيب 2.4 و 3.51 درصد) بودند كه بصورت تصادفي در رژيم غذايي آنها ديده شد. بيشترين تراكم تغذيه در سال بين ماه هاي مهر و بهمن اتفاق افتاده كه اكثرا منشا گياهي داشته و در بين ماه هاي فروردين تا ارديبهشت از مقدار غذا با منشا گياهي كاهش و منابع جانوري افزايش پيدا ميكند (0.01 p). بر اساس ضريب پر بودن معده و روده ماهيان كمترين ضريب پري، مربوط به ماه هاي ارديبهشت تا شهريور با متوسط 37.05 درصد و بيشترين مقدار با يك جهش در فروردين با 79.8 درصد، در دو سال مشاهده گرديد.