مكالمه انسان و مكان مقدس جستاري بر نقش مخاطب در فهم قداست مكان

امروزه نقش فضاي معماري در انتقال مفهومِ قداستِ مكان كم­رنگ و منقطع است. در اين بحث به تحليل اين انقطاع پرداخته‌ شده است. روش تحليل اين پژوهش به مباحث هرمنوتيكِ مدرن وابسته است كه بر نقش مخاطب در فهم و آفرينش معنا تأكيد دارند. در اين راستا پس از دسته‌بندي انواع بناهاي مقدس با توجه به اراده خداوندي يا ميل استعلايي بشر، در مسير تحليل فهم انساني از مكان مقدس، از مفهوم «مكالمه» استفاده شده است كه از مفاهيم اصلي هرمنوتيك گادامري محسوب مي‌شود؛ چراكه به نظر مي‌رسد مي‌توان از آن به‌عنوان مفهومي اساسي در تفسير مكان بهره برد. در خلال مطالب در مورد نقش «سنت هنري» و نحوه تفسير آن به‌عنوان مفهومي اساسي و پايه در فهم اثر معماري بحث كرده‌ايم. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد فهم، مكالمه و پذيرش يك اثر هنري پرمعنا (به‌ويژه مكان مقدس) در تمايلي دوگانه نسبت به سنت‌ها اتفاق مي‌افتد و آن ديالكتيك «بازگشت و استقبال» است.