تاثير فرآيند صمغ‌گيري بر خصوصيات فيزيكوشيميايي و پايداري اكسايشي روغن دانه مورينگا (گز روغني)

روغن دانه درخت مورينگا در صنايع غذايي، دارويي، آرايشي و بهداشتي مورد استفاده قرار مي گيرد. در اين پژوهش روغن خام مورينگا با استفاده از آب و اسيد فسفريك صمغ‌گيري و برخي خصوصيات فيزيكوشيميايي و پايداري اكسايشي آن اندازه گيري و مورد مقايسه قرار گرفتند. آناليز گاز كروماتوگرافي نشان داد كه حدود 71 درصد اسيدهاي چرب روغن مورينگا را اسيد اولئيك و 24 درصد آن را اسيدهاي چرب اشباع پالميتيك، استئاريك و بهينيك تشكيل مي دهند. صمغ‌گيري باعث كاهش عدد پراكسيد از 4 به 35/2 ميلي‌اكي‌والان/ كيلوگرم روغن؛ كاهش اسيدهاي چرب آزاد از 05/2 به 07/0 درصد؛ كاهش عدد صابوني از 11/190 به 55/180 ميلي گرم KOH/گرم روغن و كاهش جزئي عدد يدي گرديد. همچنين صمغ گيري سبب افزايش ويسكوزيته و چگالي روغن حاصله گرديد، اما تاثيري بر ضريب شكست نداشت. به‌علاوه در اثر صمغ‌گيري نقطه اشتعال روغن خام مورينگا از 115 به 205 درجه سانتي گراد افزايش يافت، ولي در مجموع عدد پراكسيد روغن خام بالاتر از روغن صمغ‌گيري شده بود. بر اساس نتايج حاصله با افزايش دما از 3 به 120 درجه سانتي‌گراد عدد پراكسيد روغن خام و صمغ‌گيري شده افزايش يافت. بطوريكه در حرارت هاي 80 و 120 درجه سانتيگراد، روغن مورينگا پايداري خود را از دست داده و عدد پراكسيد آن به‌صورت قابل توجهي افزايش يافت. همچنين قرار گرفتن روغن خام و صمغ‌گيري شده در معرض نور، سبب افزايش كند عدد پراكسيد در 4 روز اول و افزايش شديد آن از روز چهارم تا روز دوازدهم گرديد. همچنين پايداري اكسايشي كه با استفاده از دستگاه رنسيمت در دماي 120 درجه سانتي گراد انجام شد براي روغن خام 3/7 ساعت و براي روغن صمغ‌گيري شده 9/8 ساعت بود.