ارزيابي اثر نايسين، استات سديم و دما بر كيفيت فيله كپور علفخوار تلقيح شده با استافيلوكوكوس اورئوس

استافيلوكوكوس ‌اورئوس عامل بيماري‌‌زاي مهمي در بروز مسموميت‌هاي غذايي مي‌باشد. هدف اين پژوهش بررسي اثر نايسين، سديم استات و دما بر رشد استافيلوكوكوس ‌اورئوس (PTCC 1189) در فيله كپور ‌علفخوار با استفاده از طرح آزمايش تاگوچي با آرايه L4 (23) مي باشد. فيله‌ها پس از تلقيح با باكتري استافيلوكوكوس ‌اورئوس (CFU/g 103) و افزودن نايسين (IU/g 750 و 1000 ) و استات سديم (1 و 2%) در دماهاي (4 و 8 درجه‌ سانتي‌‌گراد) نگهداري شدند. پارامتر هاي شيميايي (پراكسيد (PV)، تيوبار بيتوريك اسيد (TBA) و مجموع بازهاي نيتروژني فرار (TVBN)) و تعداد باكتري استافيلوكوكوس ‌اورئوس در روزهاي صفر، 3، 6 و 9 اندازه گيري شدند. كمترين و بيشترين ميزان PV،TBA و TVBN به‌ترتيب در تيمار 2 (استات سديم 2%، نايسين IU/g 750، دما 4 درجه سانتي‌گراد) و تيمار 4 (استات سديم 1%، نايسين IU/g 750، دما 8 درجه سانتي‌گراد) در انتهاي دوره نگهداري مشاهده گرديد. نتايج شمارش باكتري استافيلوكوكوس ‌اورئوس نشان داد كه رشد باكتري استافيلوكوكوس ‌اورئوس در تيمار 4 نسبت به ساير تيمار ها بيشتر بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه تيمار حاوي نايسين (IU/g 750)، استات سديم (2%) و دما ( 4 درجه سانتي‌گراد) كارآمدي بيشتري در نگهداري فيله كپور علفخوار داشته در حالي كه مدل‌سازي تاگوچي نايسين (IU/g 1000)، استات سديم (2%) و دما ( 4 درجه سانتي‌گراد) را به‌عنوان شرايط بهينه نگهداري پيشنهاد مي‌كند.