بررسي تأثير مؤلفه‌ هاي بازدارنده توسعه كارآفريني سازماني بر گرايش كارآفرينانه سازماني در تعاوني ‌هاي كشاورزي

گرايش كارآفرينانه‌ سازماني يكي از ضرورت‌هاي افزايش عملكـرد تعاوني‌ها و تابعي از ميزان توسعه‌ كارآفريني سازماني است.  بنابراين، بررسي آثار بازدارنده‌هاي توسعه كارآفريني سازماني بر اين گرايش براي كنترل، تعديل و يا حتي حذف اين آثار، به‌خصوص در تعاوني‌هاي كشاورزي، امري ضروري است. هدف از اين پژوهش نيز بررسي تأثير مؤلفه‌هاي بازدارنده توسعه كارآفريني سازماني بر گرايش كارآفرينانه سازماني در تعاوني‌هاي كشاورزي ‌بود. جامعه آماري تحقيق را 1012 نفر از اعضاي تعاوني‌هاي مرغ‌داران گوشتي فعال استان كرمانشاه تشكيل دادند. با استفاده از فرمول كوكران، حجم نمونه 220 نفر تعيين شد كه اين افراد به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات در اين تحقيق، پرسش‎نامه محقق‌ساخته بود. روايي محتوايي پرسش‎نامه توسط پنل متخصصان تأييد شد و از ضريب آلفاي كرونباخ براي سنجش و تأييد پايايي استفاده گرديد. به منظور تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي با بهره‎گيري از نرم‌افزارSPSS20  استفاده شد. نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد كه بازدارنده‌‌هاي روان‌شناختي، مهارتي مديريتي، آموزشي و حمايتي پشتيباني اثر منفي معني‌داري را در پيش‌بيني متغير وابسته دارند و 29 درصد تغييرات اين متغير را تبيين كرده‎اند. لذا بر اساس يافته‌ها، افزايش آگاهي مديران و اعضا جهت كاهش اين آثار از طريق برگزاري كلاس‌هاي آموزشي پيشنهاد شد.