نيازسنجي آموزشي زنان روستايي در زمينه دوره هاي تك پودماني مهارتي علمي كاربردي كشاورزي در استان تهران

پژوهش حاضر با هدف نيازسنجي آموزشي دوره هاي تك پودماني مهارتي علمي كاربردي كشاورزي در تعاوني هاي روستايي زنان استان تهران به روش پيمايشي انجام گرفت.تحقيق از نوع توصيفي بود و جامعه آماري آن را اعضاي تعاوني هاي روستايي زنان استان تهران و كارشناسان مربوطه تشكيل دادند. با بهره گيري از جدول كرجسي و مورگان(1970) و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي با انتساب متناسب تعداد 150 نفر از زنان داراي حداقل مدرك ديپلم عضو تعاوني انتخاب شدند. با توجه به محدوديت تعداد كارشناسان، همه 30 كارشناس در مطالعه شركت داده‎ شدند. اين پژوهش در دو مرحله انجام گرفت: نخست نيازهاي آموزشي زنان از ديدگاه خودشان با استفاده از پرسش‌نامه مبتني بر مدل بوريچ مشخص شد كه نتايج نشان داد 17 نياز آموزشي بالاترين اولويت را داشتند و سه اولويت اول به ترتيب، رايانه و اينترنت، شيوه هاي نوين بسته بندي و كارآفريني و خوداشتغالي بودند. در مرحله دوم به منظور تعيين سطح توافق زنان عضو تعاوني و كارشناسان در خصوص نياز هاي آموزشي زنان، از مدل كوادرانت استفاده شد كه نتايج نشان داد اكثر نيازهاي آموزشي از ديدگاه زنان و كارشناسان با يكديگر تطابق دارد. به منظور اثربخشي برنامه هاي آموزشي، توجه به ديدگاه زنان روستايي و كارشناسان ترويج امري ضروري و اين مسئله با استفاده از مدل نيازسنجي بوريچ و كوادرانت امكان پذير است.پژوهش حاضر با هدف نيازسنجي آموزشي دوره هاي تك پودماني مهارتي علمي كاربردي كشاورزي در تعاوني هاي روستايي زنان استان تهران به روش پيمايشي انجام گرفت.تحقيق از نوع توصيفي بود و جامعه آماري آن را اعضاي تعاوني هاي روستايي زنان استان تهران و كارشناسان مربوطه تشكيل دادند. با بهره گيري از جدول كرجسي و مورگان(1970) و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي با انتساب متناسب تعداد 150 نفر از زنان داراي حداقل مدرك ديپلم عضو تعاوني انتخاب شدند. با توجه به محدوديت تعداد كارشناسان، همه 30 كارشناس در مطالعه شركت داده‎ شدند. اين پژوهش در دو مرحله انجام گرفت: نخست نيازهاي آموزشي زنان از ديدگاه خودشان با استفاده از پرسش‌نامه مبتني بر مدل بوريچ مشخص شد كه نتايج نشان داد 17 نياز آموزشي بالاترين اولويت را داشتند و سه اولويت اول به ترتيب، رايانه و اينترنت، شيوه هاي نوين بسته بندي و كارآفريني و خوداشتغالي بودند. در مرحله دوم به منظور تعيين سطح توافق زنان عضو تعاوني و كارشناسان در خصوص نياز هاي آموزشي زنان، از مدل كوادرانت استفاده شد كه نتايج نشان داد اكثر نيازهاي آموزشي از ديدگاه زنان و كارشناسان با يكديگر تطابق دارد. به منظور اثربخشي برنامه هاي آموزشي، توجه به ديدگاه زنان روستايي و كارشناسان ترويج امري ضروري و اين مسئله با استفاده از مدل نيازسنجي بوريچ و كوادرانت امكان پذير است.