عوامل مؤثر بر گرايش به كارآفريني جمعي در تعاوني‌هاي توليد كشاورزي شهرستان قائم شهر

هدف اين تحقيق بررسي عوامل مؤثر بر گرايش به كارآفريني جمعي در تعاوني­هاي توليد كشاورزي است. اين تحقيقِ كاربردي با استفاده از روش تحقيق پيمايشي  انجام شد. جامعه آماري تحقيق شامل اعضاي 191 تعاوني توليد كشاورزي شهرستان قائم­شهر بود. از اين بين، فقط 45 تعاوني با مجموع 327 عضو در زمان تحقيق فعال بودند (N= 327). براي تعيين حجم نمونه تحقيق از فرمول كوكران استفاده شد. بر اين اساس، حجم نمونه حدود 141 به دست آمد. پاسخگويان با استفاده از روش نمونه‌گيري چندمرحله­اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي مورد نياز از يك پرسش‌نامه­ محقق‌‌ساخت استفاده شد. روايي پرسش‌نامه تحقيق بر مبناي ديدگاه متخصصان و پايايي آن بر اساس محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ براي متغيرهاي شاخص گرايش به كارآفريني جمعي برابر 86/0 و سرمايه اجتماعي معادل 79/0 به دست آمد و تأييد شد. از روش تحليل مسير براي شناخت آثار مستقيم و غيرمستقيم متغيرهاي مستقل بر متغير وابسته نهايي گرايش به كارآفريني جمعي استفاده شد. نتايج نشان داد 9/25 درصد و 5/13 درصد پاسخگويان به ترتيب گرايش زياد و خيلي زيادي به كارآفريني جمعي دارند. نتايج تحليل مسير نمايان ساخت بيشترين تأثير مثبت بر متغير كارآفريني جمعي مربوط به متغيرهاي مستقل سرمايه اجتماعي (69/0)، عضويت در اتحاديه (46/0)، داشتن مشاور (45/0)، توليد با تمام ظرفيت (38/0)، تعداد اعضاي كنوني (25/0)، انجام تغييرات بنيادي در تعاوني (24/0)، تعداد اعضاي خانواده عضو تعاوني (14/0)، سرمايه اوليه تعاوني (14/0) و شركت اعضا در مجامع (08/0) است.