سنجش و ارزيابي مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي در مناطق روستايي: مطالعه موردي بخش كربال، شهرستان شيراز

تحقيق حاضر، با روش توصيفي پيمايشي و مبتني بر تكميل پرسشنامه، با هدف شناخت و سنجش كيفيت زندگي روستاييان ساكن در بخش كربال شهرستان شيراز انجام شد. حجم نمونه مورد بررسي با استفاده از رابطه كوكران 331 نفر برآورد شد. اعضاي نمونه به روش نمونه گيري تصادفي و متناسب با جمعيت روستاهاي مورد بررسي انتخاب شدند. نتايج مطالعات ميداني و تكميل پرسشنامه با استفاده از نرم افزارهاي Excell و SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.براي مقايسه نتايج حاصل از هشت قلمرو مورد بررسي در زمينه كيفيت زندگي، از آزمون همبستگي پيرسون و براي مقايسه پاسخ هاي داده‏شده به گويه هاي هر قلمرو، از آزمون معني‏داري كي‏دو استفاده شد.يافته هاي مطالعه ميداني و نرم افزار هاي آماري نشان داد كه بالاترين ميزان رضايت از كيفيت زندگي در قلمرو كيفيت تعامل و همبستگي اجتماعي با ميانگين 3/78 و كيفيت امنيت با ميانگين 3/64 و كمترين ميزان آن نيز در قلمروهاي اشتغال و درآمد و گذران اوقات فراغت وجود دارد و در مجموع، شاخص هاي ذهني كيفيت زندگي در اين منطقه بالاتر از ميانگين ارزيابي مي شود. همچنين، نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه افزايش رضايت از يك بعد كيفيت زندگي همسو با افزايش رضايت‏مندي از ابعاد ديگر است.