تحليل خاكستري فازي شاخص‌هاي توسعه در سكونتگاه‏هاي روستايي مناطق مرزي: مطالعه موردي دهستان‌هاي شهرستان بانه

با توجه به استقرار حدود پنجاه درصد از جمعيت كشور در استان­هاي مرزي، در كنار جايگاه ويژه نظام روستايي در توسعه ملي و نقش اثرگذار روستاييان در روند توسعه اقتصادي اجتماعي سرزميني، بررسي حاضر با هدف تبيين ميزان توسعه روستايي در شهرستان مرزي بانه، در قالب يك پژوهش كاربردي  با روش توصيفي تحليلي، با تكيه بر مطالعات اسنادي كتابخانه­اي و با استفاده از شيوه­هاي فازي و خاكستري به انجام رسيد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه مناطق روستايي شهرستان بانه بود كه در قالب 59 مؤلفه بررسي و تحليل شد. نتايج نشان داد كه در مجموع شاخص­ها، يك محروميت كلي بر شهرستان بانه حاكم است، به گونه­اي كه حتي برخوردارترين دهستان اين شهرستان، يعني دهستان ننور (با ضريب 35/0)، با سطح متوسط يك توسعه نرمال فاصله دارد. همچنين، توزيع منابع و امكانات روستايي در اين شهرستان از هيچ الگو و قاعده­اي پيروي نمي­كند؛ هرچند، محروميت توسعه نواحي روستايي نزديك به نوار مرزي (دهستان­هاي بله­كه و پشت­اربابا) نسبت به ساير نواحي بيشتر است. در پايان، پيشنهاد شد كه به‏ترتيب، شاخص‏هاي ارتباطي، بهداشتي، آموزشي و زيربنايي با كمترين ميزان دسترسي در شهرستان بانه در اولويت برنامه­ريزي قرار گيرند.