مديريت تضاد آب كشاورزي در حوزه آبخيز گاوشان: راهكارهاي مبتني بر راهبرد همكاري

منظور از تضاد هاي محلي آب، رفتار ناسازگاري است كه ذينفعان منابع آب مشترك از خود بروز مي دهند. چنانچه اين تضادها مديريت نشوند، پيامدهاي ناگواري به دنبال خواهند داشت. از اين رو، مديريت تضاد منابع آب مورد توجه بسياري از برنامه ريزان و سياست گذاران قرار گرفته است. حوزه آبخيز گاوشان يكي از مناطقي است كه تضاد آب كشاورزي را تجربه كرده است. بنابراين، در اين پژوهش كيفي با استفاده از پارادايم طبيعت گرايانه تلاش شد در گام اول، فرايندي پويا مبتني بر مذاكره فراهم آيد و سپس با مشاركت ذينفعان راه حل هاي برد برد در مديريت تضاد محلي آب كشاورزي تبيين گردند. جامعه مورد مطالعه در اين تحقيق، بهره برداران آب كشاورزي در حوضه آبخيز گاوشان بود. متناسب با طبيعت تحقيقات كيفي، از نمونه گيري هدفمند استفاده شد و تعداد 26 مشاركت كننده از گروه هاي ذينفع در فرايند پژوهش مشاركت نمودند. گردآوري داده هاي مورد نياز از طريق برگزاري بحث هاي گروهي متمركز، ترسيم ماتريس تضاد و درخت مشكل صورت گرفت. توزيع و تقسيم آب، موضوع آب‌بها، تملك اراضي و نگهداري از شبكه، مهم ترين موارد تضادي بود كه شناسايي شدند. بر اساس يافته هاي پژوهش، اصلاح ساختار حكمراني آب با تحويل آب به كشاورزان، توانمندسازي مردم محلي در مديريت تضاد و مذاكره، ايجاد ساز و كار برد برد براي مديريت تضاد در سطح محلي با مشاركت كشاورزان و برگزاري كارگاه و دوره هاي آموزشي در زمينه ي نحوه كار و نگهداري از تجهيزات شبكه، از مهم ترين راهكارهاي مديريت تضاد آب در منطقه بودند. نتايج اين تحقيق مي تواند به كارآمدي بيشتر مديريت منابع آب كشاورزي در حوضه آبخيز گاوشان كمك نمايد.