تبيين راهبرد‏هاي سازگاري كشاورزان استان خراسان جنوبي با تغيير اقليم

بخش كشاورزي كه رسالت تأمين و ارتقاي امنيت غذايي كشور را دارا‏ست، با تهديدهاي جدي و متعددي همانند محدود بودن منابع آب و زمين زراعي مطلوب و بعضاً تجديد ناپذير بودن آن‌ها و تغييرات شديد اقليمي روبروست. يكي از مشكلات عمده بخش كشاورزي، افزايش گازهاي گلخانه اي است كه اغلب ناشي از فعاليت هاي بشري بوده و تغيير اقليم را سبب مي شود. لذا ابتدا بايد اثرات تغيير اقليم بر كشاورزي واكاوي شده و سپس راهبردهاي سازگاري بررسي شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تبيين راهبردهاي سازگاري با تغيير اقليم با استفاده از روش تئوري بنياني در استان خراسان جنوبي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق 90 نفر از خبرگان، مطلعين و صاحب‏ نظران بوده و نمونه گيري به روش گلوله برفي و به‌صورت هدفمند شروع شد و تا رسيدن به اشباع به‌صورت نظري ادامه يافت و داده ها از طريق مشاهده، مصاحبه نيمه ساختاريافته و يادداشت‌هاي عرصه، جمع آوري گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل مقايسه ‏اي استفاده شد و راهكارهاي استخراج شده در پنج طبقه مجزا شامل اقتصادي و مالي، آموزشي و ترويجي، مديريتي، نهادي و زيرساختي، فني و زراعي دسته‌بندي ‌گرديد. ضمن تفسير هر يك از بخش ها و مفاهيم تشكيل شده، توصيه ها و پيشنهاد‏هاي مناسبي ارائه شده است.