تأثير سطوح مختلف انرژي قابل سوخت‌وساز و پروتئين خام جيره بر عملكرد و سوخت‌وساز نيتروژن و انرژي در دوره رشد بلدرچين ژاپني

به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژي قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئين خام جيره بر عملكرد و قابل سوخت‌و‌ساز نيتروژن و انرژي در دوره رشد بلدرچين ژاپني، از تعداد 360 قطعه بلدرچين ژاپني يك‌روزه در يك آزمايش فاكتوريل 3×3 با سه سطح انرژي قابل سوخت‌وساز (2750، 2850 و 2950 كيلوكالري در كيلوگرم) و سه سطح پروتئين خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار و 10 پرنده در هر تكرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراك و افزايش وزن به‌طور هفتگي اندازه‌گيري و ضريب تبديل محاسبه شد. ميزان مصرف، دفع و ابقاء نيتروژن به‌صورت گرم به ازاي هر پرنده در روز، درصدي از مصرف نيتروژن و گرم/كيلوكالري/انرژي قابل سوخت‌و‌ساز مصرفي و مقدار انرژي قابل سوخت‌و‌ساز ظاهري جيره در دوره سني 26 تا 28 روزگي اندازه‌گيري شد. نتايج اين آزمايش نشان داد پرندگاني كه جيره حاوي 2850 كيلوكالري در كيلوگرم انرژي قابل سوخت‌وساز و 26 درصد پروتئين خام دريافت نمودند به‌طور معني‌داري (P 0/05) افزايش وزن روزانه و ميزان ابقاء نيتروژن به ازاي هر واحد انرژي قابل سوخت‌و‌ساز مصرفي بالاتر و ضريب تبديل بهتري داشتند. بر اساس نتايج اين آزمايش به نظر مي‌رسد كه بهترين سرعت رشد، بيشترين ميزان ابقاء نيتروژن و بهترين بازده مصرف خوراك در بلدرچينهاي ژاپني در حال رشد با تغذيه جيرههاي حاوي 2850 كيلوكالري در كيلوگرم انرژي قابل سوخت‌وساز و 26 درصد پروتئين خام حاصل مي‌شود لذا ميتوان اين سطح از انرژي و پروتئين را به‌عنوان احتياجات انرژي قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئين جيره رشد بلدرچين ژاپني توصيه نمود.