اثرات اندازه ذرات علوفه يونجه و سيلاژ ذرت بر مصرف خوراك، فراسنجه هاي هضم شكمبه اي و فعاليت جويدن در ميش‌هاي آبستن سنگسري

در اين تحقيق اثر اندازه ذرات علوفه يونجه و سيلاژ ذرت بر فعاليت جويدن، نرخ عبور مواد جامد از شكمبه و عملكرد ميش‌هاي آبستن با استفاده از 30 رأس ميش (سن 0.4 ± 35 ماه) در قالب طرح كاملاً تصادفي با پنج تيمار و شش تكرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جيره‌هاي آزمايشي شامل يونجه (سه اندازه، با ميانگين هندسي 2.42، 4.91 و 7.04 ميلي‌متر) و سيلاژ ذرت (دو اندازه، با ميانگين هندسي 3.36 و 7.73 ميلي‌متر) بودند. تيمارهاي داراي ذرات ريز يونجه و سيلاژ ذرت داراي كم‌ترين عامل مؤثر فيزيكي (P 0/05) بودند و مقادير عامل مؤثر فيزيكي (pef 1.18 و pef 1.18) با كاهش اندازه ذرات كاهش يافتند (P 0/05). زمان مصرف خوراك، فعاليت نشخوار و زمان كل جويدن تحت تأثير تيمار قرار نگرفتند. بر اساس نتايج حاصل، ايجاد تعادل مناسب بين اندازه ذرات علوفه به‌عنوان نماينده‌اي از بخش فيزيكي و ويژگي‌هاي شيميايي جيره لازم است موردتوجه قرار گيرد. تيمار داراي علوفه يونجه ريز به علاوه سيلاژ ذرات بلند در اكثر موارد مورد ارزيابي نتايج بهتري را نشان داد و به نظر مي‌رسد اين تيمار تعادل مناسب‌تري در جيره براي تغذيه ميش‌ها فراهم كرده است. بنابراين در تهيه جيره ميش‌هاي آبستن با در نظر گرفتن اندازه ذرات مي‌توان عملكرد بهتري را انتظار داشت.