تأثير پلي‌ساكاريدهاي غير نشاسته‌اي منابع خوراكي بر عملكرد، بازده نسبي انرژي و پروتئين با خصوصيات لاشه جوجه‌هاي گوشتي

به‌منظور تعيين تأثير پلي­ساكاريدهاي غيرنشاسته­اي بر عملكرد، بازده نسبي انرژي و پروتئين و اجزاي لاشه جوجه‌هاي گوشتي، آزمايشي در دوره سني يك تا 42 روزگي با استفاده از 420 قطعه جوجه گوشتي يك روزه سويه تجاري راس 308 از مخلوط دو جنس در قالب طرح كاملاً تصادفي با هفت تيمار آزمايشي، شش تكرار و 10 قطعه جوجه در هر تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل جيره پايه، جيره حاوي 0/1 و 0/2 درصد مخمر ساكارومايسس سرويزيه، جيره حاوي پنج و 10 درصد سبوس گندم، جيره حاوي سه و شش درصد پوسته سويا بودند. نتايج آزمايش نشان داد در كل دوره پرورش تيمار شاهد كمترين خوراك مصرفي را نسبت به ساير تيما‌رهاي آزمايشي به خود اختصاص داد (p lt;0/05). هم‌چنين بيشترين مصرف خوراك مربوط به سطح 10 درصد سبوس گندم و سطوح سه و شش درصد پوسته سويا بود (p lt;0/05). تيمار آزمايشي حاوي سه درصد پوسته سويا در كل دوره آزمايش نسبت به تيمار شاهد بيشترين ميزان افزايش وزن روزانه را نشان داد (p lt;0/05). براي ضريب تبديل خوراك در كل دوره آزمايشي اختلاف آماري مشاهده نشد. بيشترين بازده نسبي انرژي مربوط به تيمار حاوي سطوح مخمر نسبت به تيمارهاي حاوي سطوح سبوس گندم و پوسته سويا مي‌باشد (p lt;0/05). كمترين بازده نسبي انرژي و پروتئين مربوط به سطح 10 درصد سبوس گندم نسبت به تيمار شاهد بود (p lt;0/05). بر اساس نتايج اين آزمايش، استفاده از سطوح 2/0 درصد مخمر، 10 درصد سبوس گندم و شش درصد پوسته سويا در جيره غذايي جوجه‌هاي گوشتي توصيه مي‌شود.