تعيين احتياجات انرژي نگهداري و رشد در بوقلمون‌هاي در حال رشد به دو روش كشتار مقايسه‌اي و شاخص رشد نسبي

اين پژوهش با هدف تعيين احتياج انرژي نگهداري و بازده مصرف انرژي براي رشد به دو روش كشتار‌مقايسه‌اي و شاخص رشد‌نسبي (گرم افزايش وزن تقسيم بر كيلوگرم وزن متابوليكي(وزن بدن0.75)) در جوجه بوقلمون‌ها از وزن يك تا چهار كيلوگرم انجام شد. تعداد 40 قطعه جوجه بوقلمون‌ نر (سن 24 روزگي، وزن 93±800 گرم) با جيره حاوي 12.3مگاژول انرژي قابل سوخت‌وساز تا رسيدن به وزن چهاركيلوگرم تغذيه شد. انرژي قابل سوخت‌وساز ظاهري و تصحيح شده، گوارش‌پذيري مواد مغذي جيره، و توازن انرژي در وزنهاي تقريبي دو و سه كيلوگرم تعيين شد. در روش كشتار مقايسه اي، تعداد بيست جوجه (هر مرحله 5 قطعه) در وزن‌هاي60± 1119گرم،93±2539گرم، 68±3528 گرم و 82±3957گرم كشتار و تركيبات شيميايي لاشه آنها اندازه‌گيري شد. احتياجات نگهداري و رشد از تابعيت خطي انرژي قابل‌ سوخت‌وساز مصرفي و انرژي ذخيره شده برآورد شد. در روش شاخص رشد نسبي، از رابطه تابعيت خطي بين انرژي قابل سوخت‌وسازمصرفي و نسبت افزايش وزن به وزن متابوليكي جوجه‌ها احتياجات كيلوژول به ازاي كيلوگرم وزن متابوليكي و بازده استفاده از انرژي براي افزايش وزن 56 درصد برآورد شد. در روش شاخص رشد نسبي، احتياجات انرژي نگهداري و رشد به ترتيب 3.66 كيلوژول به ازاي هر گرم وزن متابوليكي و 10.4 كيلوژول به ازاي هر گرم افزايش وزن روزانه بدست آمد. نتيجه كلي اينكه، روش شاخص رشد نسبي به دليل سادگي بيشتر جهت برآورد احتياجات نگهداري و رشد جوجه بوقلمون‌ها توصيه مي‌شود.