مطالعه ي اثر چند حشره‌كش روي مراحل مختلف زيستي پسيل آسيائي مركبات Kuwayama Diaphorina citri در شرايط مزرعه‌اي

يكي از بيماريهاي خطرناك مركبات، گرينينگ يا ميوه سبز مركبات مي باشد كه از برخي نقاط كشور گزارش شده است. از آنجايي‌كه حشره ي ناقل اين بيماري، پسيل آسيايي مركبات با نام  Diaphorina citri نيز در ايران  حضور دارد و با توجه به مقاومت  زياد اين حشره به تركيبات حشره كش، بررسي آفت كش هاي با نحوه عمل متفاوت امري ضروري و اجتناب ناپذير است. اين تحقيق در قالب طرح كاملاً تصادفي با شش تيمار شامل كلوتيانيدين (WG 50) به نسبت 3/0 درهزار ، استامي پرايد (WP 20) به نسبت 5/0 در هزار، ديفلوبنزورون (46 SC) به نسبت 75/0 در هزار، كلوفلوآزوران (EC 50) به نسبت 4/0 در هزار، پايري پروكسي‌فن (10 EC) به نسبت 75/0 در هزار و تيمار شاهد (آب) با سه تكرار انجام شد. نمونه برداري از درختان يك روز قبل از سمپاشي و سه روز و 10 روز پس از سمپاشي  انجام  شد. براي نمونه برداري، از هر چهار جهت درخت چهار شاخه جوان  10 سانتيمتري، انتخاب و برداشت شد. درصد كارايي با استفاده از فرمول هندرسونتيلتون محاسبه گرديد. بنابر نتايج ميانگين دو سال روي حشرات كامل در ده روز پس از سمپاشي،  بالاترين و پايين‌ترين درصد كارايي را حشره كش‌هاي كلوتيانيدين و پايريپروكسي‌فن به ترتيب با 89/89 و 34/27 درصد نشان دادند. نتايج پس از 10 روز درصد كارايي روي پوره‌ها در تيمارهاي كلوتيانيدين، استامي پرايد، ديفلوبنزورون، كلوفلوآزوران، پايريپروكسي‌فن بترتيب 18/83، 94/77، 08/84، 32/74 و 33/63 درصد بر آورد گرديدند. حشره كش هاي ديفلوبنزرون و پايري‌پروكسي‌فن روي حشرات كامل اثر كمتري در مقايسه با پوره ها داشتند. بطور كلي همه حشره كش ها بجز پايري پروكسي‌فن براي كنترل پسيل مركبات مي‌توانند توصيه  شوند.