ارزيابي اثر علف‌كش‌هاي انتخابي سويا بر سرعت رشد ميسليوم قارچ Macrophomina phaseolina (Tassi) Goid عامل پوسيدگي ذغالي در شرايط آزمايشگاهي

علف‌كش‌ها به طور وسيعي در مزارع مختلف مورد استفاده قرار مي گيرند اما مكانيسم فعل و انفعلات ممكن بين علف‌كش‌ها و بيمارگرهاي گياهي به‌خوبي شناخته نشده است. يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي سويا، پوسيدگي ذغالي است كه عامل آن قارچ  Macrophomina phaseolina ، مي‌باشد. علف‌كش‌هاي ايمازتاپير، تريفلورالين و متري‌بيوزين به ‌صورت كاربرد خاكي در كشت سويا كاربرد دارند. به منظور بررسي اثر غلظت‌هاي مختلف علف‌كش‌هاي مذكور بر سرعت رشد قارچ، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در شش تكرار در شرايط آزمايشگاهي انجام گرديد. براي هر يك از علف‌كش‌ها، غلظت‌هاي صفر تا 7000 ميلي‌گرم در ليتر در محيط كشت سيب‌زميني ‌دكستروز آگار (س. د. آ.) در نظر گرفته شد. ديسك قارچ در مركز پتري‌ديش‌هاي نه سانتي‌متري قرار داده شد و ميزان رشد طولي ميسليوم به‌طور روزانه اندازه‌گيري گرديد. ميزان سرعت رشد با استفاده از معادله دز‌ ‌پاسخ لجستيك چهار پارامتره برازش داده شد. نتايج حاصل از تأثير استفاده از غلظت‌هاي علف‌كش در محيط كشت نشان داد كه بين جدايه‌ها تفاوت معني‌داري وجود دارد. علف‌كش‌هاي تريفلورالين با غلظت‌هاي 4320 و 5760 ميلي‌گرم در ليتر، ايمازتاپير در غلظت‌هاي 2300 و 7000 ميلي‌گرم در ليتر و هم‌چنين متري‌بيوزين در غلظت‌هاي 5000 و 7000 ميلي‌گرم در ليتر تقريباً به طور كامل موجب توقف رشد قارچ شدند. علف‌كش‌هاي ايمازتاپير، متري‌بيوزين و تريفلورالين به ترتيب بيشترين تأثير را روي كاهش سرعت رشد جدايه‌هاي M. phaseolina  در محيط كشت س. د. آ. داشتند.