تحليل تناسب شگردهاي روايتگري با درونمايه در رمان چراغ‌ها را من خاموش مي‌كنم

چراغ‌ها را من خاموش مي‌كنم، نخستين رمان زويا پيرزاد است كه در فضاي داستاني اقليت ديني ارمني مي‌گذرد. در اين مقاله، روش، طرح و شيوه‌‌هاي روايتگري نويسنده بررسي شده و در آن سعي شده است پيوند درونمايه با نحوه روايتگري و شگردهاي مختلف نويسنده بررسي و تبيين شود. ژرف‌ساخت رمان به نوعي حاوي اين نكته است كه زمان مي‌گذرد و ما تماشاگر گذر وقت هستيم. عنوان، شيوه فصل‌بندي كتاب و انتخاب راوي با اين ژرف‌ساخت تناسب دارد. نويسنده براي بيان وضعيت زنان، از راوي اول‌شخصِ زن استفاده كرده است تا بتواند ميان روند شكل‌گيري شخصيّت راوي با درونمايۀ داستان ارتباطي ايجاد كند. راوي، محور اصلي داستان است و چراغ‌ها را خاموش مي‌كند اما با باقي شخصيت‌ها تفاوتي ندارد؛ فقط بار بيشتري بر دوش دارد و از ناچاري انتخاب شده است. كنش‌هاي راوي، همه در حوزه خانه و خانه‌داري است؛ توصيف‌هاي وي نيز بيشتر حالت‌محور هستند. مجموع اين شيوه‌ها و شگردها براي تبيين وضعيت زنان در جامعه، رمان را اثري صادقانه و خواندني ساخته است.