نمودهاي زنانگي و مردانگي در زنانه‌نويسي و مردانه‌نويسي

زنانه نويسي و مردانه نويسي، ويژگي هايي را بر متن تحميل مي كند و همواره مي توان انتظار ابداع شيوه هاي جديد بيان تجربه هاي منحصر به فرد زنان يا مردان را داشت؛ از اين رو ذكر تمام ويژگي هاي خاص آثار آن ها امكان پذير نيست و بايد در نظر داشت كه بسياري از همين ويژگي ها در نوشتار مردانه و زنانه با يكديگر تفاوت، شباهت يا هم پوشاني دارد. در اين مقاله به بررسي معيارهاي زباني و محتوايي زنانه نويسي در قياس با مردانه نويسي براساس نمودهاي زنانگي و مردانگي پرداخته شده است. هدف و غايت اين كار، شناسايي تفاوت هاي نوشتار زنانه در قياس با نوشتار مردانه است. منظور از توصيف زنانه نويسي و مردانه نويسي، برخورد با اين پديده ها در سطح است بدون آن كه به عليت آن ها پرداخته شود. در مرحله تبييني، نمودهاي زنانگي و مردانگي در زنانه نويسي و مردانه نويسي براساس پارادايم هاي ذات گرايانه و سازه گرايانه تبيين مي شود. سپس نمودهاي مذكور در پوشش قوانين كلّي اي كه ماهيت آن ها را آشكار مي سازد، جاي داده مي شود. در اين مرحله چرايي و علت يابي مسأله (كشف رابطه علت و معمولي موضوع) مدنظر است و سرانجام نتيجه آن شد كه زنانه نويسي و مردانه نويسي با وجود تفاوت ها، شباهت هايي نيز دارند. به عبارت ديگر، مختصات مردانه نويسي را مي توان در زنانه نويسي و به عكس يافت و رابطه بين اين دو را از رقابت و نفي به همكاري با يكديگر و تأييد ديگري مي توان باز تعريف كرد.