آزمون‌پذيري نظريه چالمرز جانسون با انقلاب‌هاي جهان اسلام (مطالعه موردي ايران، مصر و ليبي)

The Testing of Chalmers Johnson's Theory with the Revolutions of the Islamic World -Case study of Iran, Egypt a Libya.

هدف: آزمون‌پذيري نظريه‌هاي ارائه‌شده درباره علل شكل‌گيري انقلاب‌ها، از موضوعات مهم و درخور توجه در حوزه پژوهش‌هاي جامعه‌شناسي سياسي است. يكي از نظريه‌هايي كه درباره پديده انقلاب، ارائه‌شده، نظريه تحول انقلابي چالمرز جانسون است و هدف اين مقاله آزمون‌پذيري نظريه چالمرز جانسون با انقلاب‌هاي رخ‌داده در جهان اسلام است؛ بنابراين، پرسش اين است كه نظريه جانسون، تا چه اندازه با انقلاب‌هايي كه در جهان رخ‌داده تطبيق‌پذير بوده و تا چه اندازه اين نظريه قادر به تبيين علل وقوع انقلاب‌هاي مذكور است روش: براي بررسي اين موضوع سه انقلاب ايران، مصر و ليبي در جهان اسلام در نظر گرفته شده است. مقاله حاضر، در چهارچوب نظريه تحول انقلابي جانسون به دنبال آزمون‌پذيري نظريه جانسون با تحولات انقلابي در سه كشور مذكور است. يافته‌ها: با توجه به مطالعه انجام‌شده، مي‌توان نتيجه گرفت كه از سه عامل ذكرشده انقلاب توسط جانسون، دو عامل كه شامل عدم‌تعادل و عوامل شتاب‌زا، با انقلاب‌هاي يادشده تا حدودي قابل تطبيق مي‌باشند، اما عامل انعطاف‌ناپذيري نخبگان به‌جز انقلاب ليبي با دو انقلاب مطرح‌شده ديگر، قابليت تطبيق ندارد نتيجه‌گيري: نظريه جانسون، توان كافي براي تبيين انقلاب‌هاي رخ‌داده در جهان اسلام را ندارد.

Objective:One of the theories about the reason of revolutions is the theory of the revolutionary transformation of Chalmers Johnson. Testing this theory with revolutions in the Islamic countries is the main important objet of this article. The question is that how much Johnson's theory is compatible with the revolutions that took place in the world and to what extent this theory is capable of explaining the causes of the occurrence of these revolutions. Methods: In this study, three Iranian, Egyptian, and Libyan revolutions in the Islamic world have been investigated. The present paper seeks to test Johnson's theory of revolutionary transformations in the three countries. Results:According to this study, it can be concluded that from the three factors mentioned by Johnson, two factors, including inequality and accelerating factors, are partially applicable to these revolutions, But the elites rigidity factor, with the exception of the Libyan revolution, is not compatible with the other two revolutions. Conclusion: Johnson's theory about revolution is not capable enough to explain these revolutions.