ارزيابي قدرت رقابت ژنوتيپ‌هاي ذرت (Zea mays L.) با علف‌هاي هرز در مقادير مختلف نيتروژن

رقابت علف‌هاي هرز با ذرت به عواملي نظير نوع هيبريد، مراحل رشد گياه، تراكم و نوع علف‌هاي هرز و ميزان عناصر غذايي بستگي دارد. اين آزمايش به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي و چهار تكرار انجام شد. در كرت‌هاي اصلي سه مقدار كود نيتروژن 90، 180 و 260 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار و بدون كود، و در كرت‌هاي فرعي چهار هيبريد ذرت SC.704، DKC6589، مبين و SC.640 قرار گرفتند. هر كرت فرعي به صورت فرضي به دو بخش مساوي عاري از علف هرز و با علف هرز تقسيم شد. نتايج نشان داد كه رقابت علف‌هاي هرز ميانگين صفات وزن 100 دانه، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيكي و تعداد دانه در رديف را به ترتيب، 5.3، 21.7، 24 و 10 درصد نسبت به شرايط وجين كاهش داد. افزايش ميزان نيتروژن، اثر رقابت علف‌هاي هرز بر ذرت را افزايش داد. لاين DKC6589 به دليل عملكرد دانه بالا در هر دو شرايط تداخل و وجين علف‌هرز (به ترتيب 1222و 908 گرم در متر مربع)، داراي شاخص تحمل رقابت با علف‌هرز (1.27) بالاتري نسبت به ساير هيبريدها بود. بطوركلي، هيبريد SC704 و لاين DKC5689 از شاخص رقابت (به ترتيب 1.83 و 1.08) بالايي برخوردار بودند. هيبريدهاي مبين و SC.640 شاخص CI كمتري نسبت به SC.704 و DKC6589 داشتند. بنابراين، اگرچه دو هيبريد متوسط‌رس مبين و SC.640 داراي شيب خسارت عملكرد كمتري در شرايط تداخل علف‌هرز بودند، اما لاين ديررس و پرمحصول DKC6589 و همچنين هيبريد SC.704 از عملكرد بالا و قدرت پايداري عملكرد بيشتري در شرايط رقابت با علف‌هرز برخوردار بودند.