بررسي اثر كشندگي سيرينول (®Sirinol) و اسپيروديكلوفن (Envidor®) روي Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) در شرايط آزمايشگاهي و مزرعه اي

كنه تارتن دو نقطه اي يكي از آفات مهم و اقتصادي در مزارع لوبيا است. در اين تحقيق، اثر آفت كش گياهي سيرينول و كنه كش شيميايي اسپيروديكلوفن روي تخم و بالغ اين آفت در شرايط آزمايشگاهي و مزرعه‌اي مورد بررسي قرار گرفت. از دستگاه برج پاشش براي زيست سنجي ها استفاده شد. از سوي ديگر، به منظور بررسي غلظت هاي 1000، 2000 و 4000 پي پي ام از آفت كش سيرينول و غلظت هاي 300، 600 و 1200 پي پي ام از كنه‌كش اسپيروديكلوفن، آزمايشي در شرايط مزرعه اي با 7 تيمار و 4 تكرار در قالب طرح بلوك كامل تصادفي انجام گرفت. نمونه برداري از جمعت آفت يك روز قبل، سه، هفت، چهارده و بيست و يك روز پس از تيمار انجام گرفت. ميزان LC50 آفت كش سيرينول براي تخم و كنه بالغ با گذشت 72 ساعت از زمان تيمار به ترتيب 1192.3 و 592.3 پي پي ام و ميزان LC50 كنه كش اسپيروديكلوفن به ترتيب 289.8 و 172.9 پي پي ام براورد شد. بر اين اساس، كنه هاي بالغ نسبت به تخم ها حساسيت بيشتري در برابر هر دو تركيب ذكر شده داشتند. نتايج زيست سنجي مزرعه اي نشان‌ دهنده دوام اثر طولاني تر آفت كش سيرينول بود. به‌طوري‌كه 21 روز پس از تيمار، ميزان كشندگي غلظت پشنهاد شده مزرعه اي اين تركيب براي كنه تارتن بالغ 92.11 درصد بود. همچنين سميت اين تركيب براي كنه شكارگرAthiasHenriot Phytoseiulus persimilis بسيار كمتر از كنه كش اسپيروديكلوفن بود. بر اساس معيارهاي IOBC، آفت كش سيرينول در نمونه برداري‌هاي 21 روز پس از تيمار و در غلظت پيشنهاد شده مزرعه اي در گروه سموم با خطر كم و كنه كش اسپيروديكلوفن در گروه سموم خطرناك براي اين دشمن طبيعي دسته‌بندي شدند.