روش هاي تهيه داربست هاي پليمري و كامپوزيتي در مهندسي بافت

امروزه، ساخت و تهيه داربست هاي زيست سازگار و زيست تخريب پذير براي جايگزيني و بهبود بافت هاي آسيب ديده به كمك مهندسي بافت، توجه محققان را به خود جلب كرده است.مواد زيستي ايده آل براي داربست هاي مهندسي بافت بايد خواص سطحي مناسب،حداقل تطابق مكانيكي با بافت آسيب ديده،حمايت فرايندهاي سلولي و توانايي رگ زايي را داشته باشند.داربست ها با توجه به زيست سازگاري، زيست تخريب پذيري مناسب و سطح تخلخل بالا،بايد شرايط مطلوبي براي جايگزيني بافت آسيب ديده فراهم كنند.روش هاي متفاوتي براي ساخت داربست ها با اهداف مهندسي بافت وجود دارد.از مهم ترين اين فرايندها مي توان به روش خود تجمعي، جدايش فازي، اسفنج گاز/فروشويي ذره اي، امولسيون انجماد - خشك كردن، اتصال رشته اي،الكتروريسي و ... اشاره كرد. از ميان روش هاي ذكر شده الكتروريسي توجه بيشتري را به خود اختصاص داده است.روش الكتروريسي به دليل راه اندازي آسان،مقرون به صرفه بودن، سطح مخصوص بالا، انتخاب مواد متنوع، كنترل قطر الياف، امكان صنعتي سازي و تشابه الياف به ماتريس خارج سلولي نسبت به ساير روش ها برتري دارد. روشهاي ديگر محدوديت هايي شامل زمان بر بودن،غيرقابل كنترل بودن آرايش الياف و عدم امكان صنعتي سازي را دارند. هدف از اين پژوهش، مطالعه مروري بر روش هاي تهيه داربست هاي پليمري و كامپوزيتي براي ترميم بافت آسيب ديده است.