محروميت و فرسايش حاكميت ملي در جامعه اسلامي عراق (2018-2003)

Deprivation and erosion of national sovereignty in the Islamic society of Iraq

هدف: بررسي و فهم دلايل فروپاشي، خشونت و فرسايش حاكميت ملي در دولت نوين عراقي كه از سال 2003 به بعد پايه گذاري شد. براي كشف اين دلايل سعي شد تا با بهره گيري از نظري محروميت نسبي بتوانيم ريشه‌هاي فرسايش حاكميت ملي در عراق به نمايش گذاريم. روش: در اين مقاله ما با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي، سعي در دستيابي و پيشبرد هدف كاري خود داشتيم. يافته‌ها: نويسندگان حاضر با بررسي عرصه‌هاي سياسي-نظامي و اقتصادي در دوران حاكميت جديد دوت عراق، و استخراج داده‌هايي كه نشانگر نوعي تبعيض و بي عدالتي در حق برخي از گروه هاي عرب سني شد، با دريافت اين داده ها به سمت پاسخ گويي به هدف و فرضيه مقاله پيش رفتند. نتايج: نتايجي كه نويسندگان بر مبناي داده‌هاي ارائه‌شده و دريافت شده در عرصه‌هاي سياسي-نظامي و اقتصادي به آن دست يافتند، ريشه‌هاي فرسايش حاكميت ملي و خشونت در عراق را به سياست‌هاي دولت عراقي نسبت به اعراب سني نسبت مي‌دهند. بنابراين، خشونت مسلحانه اعراب سني در واكنش به محروميت‌هاي متكثر و چند بعدي(اقتصادي، نظامي، سياسي)، سبب فروپاشي اقتدار دولت ملي عراق و به تبع فرسايش حاكميت ملي در بسياري از مناطق سني نشين اين كشور شد.

Objective: The main objective of this article is to investigate the causes of violence and erosion of national sovereignty in the Islamic community of Iraq based on the theory of relative deprivation. Methods: This paper uses descriptive-analytical methods and library resources. Result: Present authors examine three political-military and economic areas to identify the origins of violence in Iraq. The data extracted from it indicate the existence of discriminatory policies towards Iraqi Sunni Arab group. Conclusion: Armed Sunni Arab violence in response to multiple and multidimensional deprivations (economic, military, political) has led to the collapse of Iraqi national government authority and consequently the erosion of national sovereignty in many Sunni areas of the country.