بررسي اثر عادت به رانندگي بر تغيير وسيله در پاسخ به سياستهاي مديريتي حمل و نقل

Effects of Driving Habit on Change Mode in Response to Transportation Demand Management Policies

يكي از دلايل عدم توفيق در ايجاد تمايل به تغيير وسيله در رانندگان، تبديل شدن رانندگي به عادتي براي آنهاست. اهميت اين مسأله وقتي روشن مي‌شود كه اعمال سياست‌هاي مديريت تقاضاي حمل ونقل با هدف كاهش استفاده از خودروي شخصي مد نظر باشد. اين مطالعه با در نظر گرفتن دو گروه از رانندگان؛ دسته‌اي كه هر روز براي رسيدن به محل كار خود رانندگي مي‌كنند و دسته‌اي كه بعضي از روزهاي هفته با وسيله نقليه شخصي به محل كار خود مي‌روند و بقيه روزهاي هفته از ساير وسايل استفاده مي‌كنند؛ و با استفاده از مدل لوجيت دوگانه، نشان مي‌دهد كه در شرايط مواجهه با سياست‌هاي مديريت تقاضا واكنش افرادي كه عادت به استفاده هرروزه از سواري شخصي دارند در مقايسه با كساني كه گاهي از وسايلي غير از سواري شخصي استفاده مي‌كنند متفاوت است. همچنين اين مطالعه بر اساس نتايج به دست آمده پيشنهاد مي-كند كه براي ايجاد تغيير در وسيله سفر انتخابي اين دو گروه، از سياست‌هاي مختلف مديريت تقاضا، متناسب با تفاوت‌هاي آنها، استفاده شود. بر اساس نتايج اين مطالعه كساني كه عادت به رانندگي دارند از سياست‌هاي بهبود حمل و نقل همگاني تأثير نمي‌پذيرند و تنها سياست‌هاي بازدارنده استفاده از خودروي شخصي در تغيير وسيله آنها عاملي معنادار شناخته مي‌شود. در حالي كه در مورد كساني كه عادت به استفاده هر روزه از خودروي شخصي ندارند هر دو گروه سياستي معنادار هستند. پژوهش حاضر بر اساس نتايج ادبيات تحقيق كه به اهميت اثر شكسته شدن عادت رانندگي بر انتخاب ساير وسايل اشاره كرده است، پيشنهاد مي كند كه با حذف سياست اعطاي سالانه مجوز طرح ترافيك امكان شكست عادت افرادي كه هر روزه رانندگي مي كنند فراهم شود.

OOne of the reasons of drivers' disinterest towards changing travel mode is that driving is a habit for them. The importance of the fact reveals more when transportation demand management (TDM) policies are implemented to reduce car-use. As in most efforts the aimed reduction in car-share won't achieved, researchers believe that the better we understand the factors affecting the mode choice behavior, the better we could estimate travel demand management policies' outcome. This paper pays attention to two groups of commuter drivers to the central business district (CBD) of Tehran, one with strong driving habit (who drive to work/school daily) and the other who just drive some of the week days to work/school. Using binary logit models, it shows that mode choice behavior of people with driving habit is different from others with no strong habit, when both groups face a TDM policy package. It also uses the results to suggest some relevant policies to increase mode shift from car for each of the two groups separately. Models show that commuters with driving habit do not change their mode in response to transit service improvement strategies, while others with no strong driving habit do so. According to the literature a defect in driving habit may cause commuters to think of other modes, so the present research suggests to eliminate the yearly pass to CBD to make such a crack in driving habit of the owners of the pass and make them to think over using other modes rather than driving daily.