نقش افق هاي جدايشي در سبك چين خوردگي بخش شمالي فروبار دزفول در جنوب باختر ايران

بدون عنوان

هندسه و مقياس كاملا متفاوت چين‌ها از سطح به عمق در فروبار دزفول، مطالعات ساختاري را بيش از ساير بخش‌هاي كمربند چين‌خورده-رانده زاگرس در مسير اكتشاف و حفاري‌هاي هيدروكربوري ضروري ساخته است. در اين پژوهش، با استفاده از داده‌هاي ميداني، نيمرخ‌هاي لرزه‌نگاري، اطلاعات چاه‌ها و نقش‌هاي زمين‌شناسي به بررسي تاثير افق‌هاي جدايشي بر هندسه چين‌هاي بخش شمالي فروبار دزفول پرداخته شده است. در طي چين‌خوردگي تبخيري‌هاي گچساران، به دليل شكل‌پذيري بالا باعث تفاوت هندسه چين‌هاي تشكيل شده در سطح (گروه فارس) و عمق (افق‌هاي مخزني آسماري و سروك) شده است. عملكرد اين افق جدايشي به صورت جابجايي محور چين‌ها از سطح به عمق، شكل‌گيري گسل‌هاي راندگي متعدد در سطح و جوش‌هاي نمكي قابل مشاهده است. واحدهاي كرتاسه زيرين-ترياس مياني (سازندهاي گرو تا دشتك) به عنوان افق جدايشي مياني موجب تغيير سبك چين‌خوردگي در واحدهاي بالا و پايين خود شده‌اند. فعاليت بخش كلهر همراه با سازندهاي گورپي و پابده چين‌هاي گوش خرگوشي و تغييرات ضخامت در يال‌ها نسبت به منطقه لولايي شكل داده است. در فرايند دگرريختي گستره مورد مطالعه سري هرمز يا معادل آن نقش افق‌ جدايشي قاعده‌اي را ايفا نموده است.

فاقد چكيده