مثبت‌انديشي و موانع آن از منظر قرآن و احاديث

مثبت‌انديشي نحوه تفكر خوشبينانه و اميدوارانه به زندگي است كه در آن انسان به جنبه‌هاي خوشايند و روشن زندگي خود توجه كافي مي‌كند و از پرداختن به يأس و احساسات نابجا و مخرب دوري مي‌جويد. اين نوع تفكر داراي آثار و بركات فراواني در زندگي است. هر چند تا كنون كتاب‌هاي مختلفي در اين زمينه نگارش يافته‌است، كمتر منبعي مي‌توان يافت كه به مثبت‌انديشي از نگاه متون اسلامي (آيات و روايات) نگريسته باشد. در اين نوشتار، ضمن بيان مختصري از مفهوم مثبت‌انديشي به بازخواني تعدادي از آيات قرآني و روايات كه به نحوي مؤيّد اين ديدگاه مي‌باشند، پرداخته شده‌ است؛ مانند هر مفهوم ديگر،‌ مثبت‌انديشي نيز داراي مفاهيم نادرست و مخالف با آموزه‌هاي ديني است كه مي‌توان از آن به آسيب‌شناسي مثبت‌انديشي اطلاق كرد. اين نوشتار، به طور گذار به معرفي و آسيب‌شناسي اين مفهوم با كمك متون ديني مي‌پردازد و عمده تمركز آن پرداختن به بيان اموري است كه انسان را از مثبت‌انديشي باز مي‌دارد كه به آن «موانع مثبت‌انديشي» گفته مي‌شود.