نيروهاي بنيادين حافظ نظم كيهاني در قرآن

نظم حاكم بر منظومه‌ها و اجرام آسماني، معلول نيروهايي است كه خداوند در طبيعت قرار داده است. دانشمندان با مشاهده آثار اين نيروها به دنبال كشف و تعريف اين آنها بوده‌ و كوشيده‌اند تا چرايي تشكيل منظومه‌هاي شمسي و كهكشاني و چيستي منشأ حركت منظم اجرام آسماني را بيابند. در حالي كه قرآن كريم برافراشتن آسمان‌ها را بدون ستوني قابل رؤيت مي‌داند و آ‌ن را نشانه‌اي از علم و قدرت خداوند معرفي مي‌كند. تعابير قرآني در اين موضوع، دو برداشت را به همراه داشته است. برخي معتقدند قرآن، آسمان را آن گونه كه ديده مي‌شود، بدون هيچ گونه ستون معرفي مي‌كند، در حالي كه دسته ديگر باورمندند قرآن از ستون‌هاي نامرئي سخن مي‌گويد كه برافراشته بودن آسمان و اجرام آسماني مديون آن است. از طرفي، قرآن زمين را نيز داراي نيروي جذب‌كنندگي مي‌داند كه اشياي بي‌جان و جاندار را بر روي خود نگه مي‌دارد. گروهي از دانشمندان و مفسران مصداق اين نيروي جذب و ستون‌هاي نامرئي را نيروهاي بنياديني مي‌دانند كه به اعتقاد فيزيكدانان، حفظ نظم اجزاي عالم مادي، به ويژه اجرام آسماني را به عهده دارند.