روابط بينامتني خطبه فدك با قرآن

«بينامتني» نظريّه‌اي است كه روابط بين متون و چگونگي ارتباط و تعامل آنها را مورد كنكاش قرار مي‌دهد و موجب آفرينش متن جديد مي‌شود. بر اساس اين نظريّه، هر متني يك بافت جديد از نقل قول‌هاي متحوّل شده است. روابط بينامتني ابزار مفيدي براي مخاطب در خوانش متن محسوب مي‌شود. بر اساس اين نظريّه، اتّصال خطبه فدك حضرت زهرا(س) (به عنوان قرآن ناطق) و قرآن صامت در دو سطح روساخت و زيرساخت قابل پژوهش است. به نظر مي‌رسد كه تعامل آگاهانه حضرت زهرا(س) با قرآن زمينه سازش و هماهنگي ميان متن پنهان و متن حاضر را فراهم كرده است. از اين رو، در موارد زيادي، درك عميق خطبه فدك حضرت جز در پرتو شناخت رابطه كيفي آن با قرآن امكان‌پذير نيست. اين پژوهش به روابط بينامتني خطبه‌هاي آن حضرت با قرآن كريم مي‌پردازد تا افق معنايي جديدي از اين خطبه را ارائه دهد. روش مورد استفاده در اين جستار، از نوع تحليلي‌ـ اسنادي است. نتايج به دست آمده از تحقيق، گوياي آن است كه پُربسامدترين روابط بينامتني خطبه فدك با قرآن، از نوع ساختاري است و به شكل نفي متوازي است كه در آن، حضرت توانسته نوعي سازش استوار ميان كلام خويش و متن غايب ايجاد كند و تعاملي آگاهانه با آن خَلق نمايد.