سير استكمالي انسان در تفسير عرفاني امام خميني(ره) و علامه جوادي آملي

اين پژوهش از نوع كاربردي است كه با هدف بررسي سير استكمالي انسان در قرآن و عرفان انجام شده‌است. در اين تحقيق، به روش مطالعه توصيفي‌ـ تحليلي بدين پرسش پاسخ داده مي‌شود كه چه مؤلفه‌هايي از ديدگاه امام خميني(ره) و علامه جوادي آملي بر كمال انسان تأثير مي‌گذارد و موجب مي‌شود تا از فرصت زندگي در اين دنيا كه بهترين، بلكه تنها زمان براي رشد و پرورش روح است، استفاده نمايد. راهكارهاي قرآن و عرفان درباره اين مسئله چيست؟ پس از گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه‌اي و تجزيه و تحليل آن‌ها به روش تحليل محتوا اين نتايج به دست آمده‌است: نگاه حضرت امام خميني(ره) و علامه جوادي آملي به گونه‌اي است كه برخلاف برخي ديگر از اهل عرفان مانند ابن‌عربي در تقسيم‌بندي اوليه خود، انسان را به دو قسم «انسان كامل» و «انسان حيوان» تقسيم نمي‌كنند، بلكه انسان را برخلاف حيوانات، صاحب دو مقام مي‌دانند كه به سبب داشتن مقام عنداللّهي، براي دور شدن از خوي حيواني ‌بايد «سير استكمالي» داشته باشد، چنان‌كه هدف از خلقت نيز چنين بوده‌است. از نگاه ايشان، انسان به دلايل متعددي (مانند مقام خلافت الهي و نيز قوس نزول و صعود)، نسبت به ديگر موجودات از كرامت برخوردار است. بنابراين، با سِير استكمالي خود،  قابليت حركت به سوي غايت غيرمتناهي الهي را دارد.