نقد حكم اختصاص «جذام» و «برص» به زوجه با تكيه بر نظر فيض كاشاني

مشهور فقهاي اماميه با استناد به ادلّه اي از جمله روايات، جذام و برص را در زمره عيوب مختصّ زوجه دانسته اند كه در صورت تحقّق آن، تنها  زوج حقّ فسخ نكاح را دارد، اما در مقابل،‌ گروهي از فقها از جمله فيض‌كاشاني آن را از عيوب مشترك زوجين دانسته اند كه در فرض تحقّق آن براي هر يك از زن يا شوهر، طرف مقابل حقّ فسخ نكاح را خواهد داشت. تحقيق حاضر ضمن مراجعه به آراي فقها و منابع فقهي به تحليل مستندات اين حكم پرداخته و با ترجيح ديدگاه غير مشهور به اين نتيجه رسيده است كه همان‌ گونه كه حصول جذام و برص در زن براي مرد حقّ خيار ايجاد مي‌ كند، اگر اين عيوب در مرد نيز ثابت شود ‌زن حقّ خيار خواهد داشت. عمده استدلال صرفنظر از وجود روايات اين است كه اگر زن حقّ خيار نداشته باشد مفرّ ديگري براي او وجود ندارد؛ برخلاف مرد كه اگر چنين حقّي هم نمي داشت، مي توانست با استفاده از طلاق، از چنين زني جدا شود؛ ضمن اين كه حسن معاشرت و معاضدت و نيز برخورداري از حقّ استمتاع كه وظيفه متقابل زن و شوهر است مي تواند مبناي توسعه حقّ فسخ نكاح براي زوجه نيز محسوب شود.