تأثير اختلاف دارين در فسخ نكاح از منظر فقه فريقين

فسخ يكي از موارد انحلال نكاح  است كه با آن رابطه زوجيّت خاتمه مي پذيرد. از جمله عوامل فسخ نكاح، اختلاف دارين زوجين مي باشد كه باعث مي شود زن و شوهر علاوه بر اختلاف دين، به قلمرو هاي سياسي و حقوقي متفاوت از هم تعلّق بگيرند. پژوهش حاضرضمن تبيين مسأله فسخ عقد نكاح زوجين با تأسّي از مفهوم «اختلاف دارين»، با رويكرد توصيفي تحليلي به اين يافته رسيده است كه در موضوع مورد بحث، دو ديدگاه متفاوت از هم وجود دارد: ديدگاه اول، مطابق با رأي مشهور و با استناد به ادلّه روايي، اختلاف دار زوجين را باعث فسخ نكاح دانسته است كه در شرايطي اين فسخ را فوري و در مواردي تا پايان عدّه آن را قابل تعويق مي داند. ديدگاه دوم، نظر تعداد اندكي از فقهاست كه با استناد به روايات و سيره عملي پيامبر(ص) و همچنين مصلحت راجح، اختلاف دار را فاسخ نكاح زوجين مختلف الدّار ندانسته است. با توجه به آراء و ادلّه موجود در اين زمينه و تطبيق آن با شرايط و مسائل روز، رأي به عدم فسخ ترجيح دارد و حكم به ابقاء و استمرار زندگي مشترك زوجين مختلف الدّار (حدّاقل براي مدتي نسبتاً طولاني) در شرايط كنوني براي استمرار رأس المال خانواده و عدم آسيب جدّي به فرزندان، ضروري مي نمايد.