بررسي و نقد ارتباط مرگ و گناه در آثار آگوستين قديس

مسئله مرگ، مسئله هميشگي بشر بوده است و اديان و مكاتب فلسفي و كلامي، آن را ازجمله دغدغه‌هاي وجودي و معرفتي انسان مي‌دانند. توجه به موضوع مرگ در آثار آگوستين و ارتباط آن با مقوله گناه كمتر مطرح شده است. بررسي آثار آگوستين نشان مي‌دهد كه وي با توجه به آيين مسيحيت، به‌ويژه تعاليم پولس، بيش از پيشينيان به ارتباط مرگ و گناه توجه دارد. او مرگ را بر مبناي گناه نخستين و ديگر گناهان توجيه مي‌كند و حتي گناه را علت مرگ مي‌داند. به باور آگوستين، خداوند انسان را به‌گونه اي آفريده است كه اگر گناه نمي كرد، از زندگي جاودانه برخوردار مي شد. اقسام مرگ اعم از مرگ جسم، مرگ نفس و مرگ ابدي در اثر نافرماني به سراغ انسان مي آيد. وي تأكيد مي كند كه اولين زوج بشري بر اثر عصيان و بر مبناي داوري عادلانه خداوند مجازات شدند. همچنين نسل بشر در اولين انسان، حاضر بود؛ بنابراين، مجازاتِ گناه دربردارنده همه انسان‌هاست؛ ازاين رو، هر انساني درحالي متولد مي‌شود كه ذات او آلوده به گناه نخستين است. وي درمورد گناه نخستين و پيامدهاي آن به افراط مي گرايد و هيچ‌كسي را به‌جز حضرت عيسي و مادرش از گناه مبرّا نمي داند.