شناسايي عوامل ايجاد همكاري زنجيره تامين در صنعت لوازم خانگي ايران

مفهوم همكاري در ذات زنجيره تامين نهفته است، اما به اذعان پژوهش‌ها يكي از دلايل اصلي ضعف عملكردي زنجيره‌هاي تامين عدم ايجاد همكاري موثر ميان اعضاي زنجيره است. پيشينه تمركز بر ايجاد همكاري موثر به اوايل دهه نود ميلادي و سرمايه‌گذاري شركت‌هاي پيشرو جهت توسعه و به كارگيري مكانيزم‌هاي همكاري زنجيره تامين باز‌مي‌گردد. با توجه به پيامدهاي قابل ملاحظه همكاري در زنجيره تامين، تاكنون اين مفهوم به صنايع بسياري گسترش يافته است، اما علي رغم اين اقبال فراگير، توجه زيادي به اين مفهوم در زنجيره‌هاي تامين كشور نشده است. از سوي ديگر صنعت لوازم خانگي يكي از صنايع باسابقه است كه جايگاه مهمي در كيفيت زندگي و رفاه جامعه دارد و بنابراين، بهبود عملكرد آن اهميت ويژه‌اي دارد. با توجه به اين كه جهت ايجاد همكاري در زنجيره تامين نياز به شناخت دقيق عوامل موثر بر همكاري وجود دارد، در اين پژوهش، با استفاده از روش مرور نظام‌مند،‌ پژوهش‌هاي حوزه همكاري زنجيره تامين بررسي و انواع عوامل موثره شناسايي شده است و سپس الگويي مفهومي از دريچه نظريه ي اقتضايي و ميدان نيرو ارايه شده است زيرا تئوري اقتضايي همكاري در زنجيره را پاسخي به پيچيدگي فزاينده و شرايط متلاطم بازار مي‌داند و نظريه ي ميدان نيرو نيز بر تقويت نيروهاي پيشران و تضعيف موانع همكاري جهت ايجاد تغيير به نفع همكاري تاكيد دارد. همچنين در راستاي اجراي همكاري زنجيره تامين، با استفاده از روش رياضي اجماع گسسته كه قابليت ايجاد اجماع ميان خبرگان را دارد، وزن عوامل در دو بخش عوامل زمينه‌ساز و سازنده همكاري تعيين گرديد. نتايج اين پژوهش ضمن ساده‌سازي مفهوم پيچيده همكاري زنجيره تامين از طريق شناسايي انواع عوامل موثر، تعيين مي‌كند كه براي پياده‌سازي موفق همكاري زنجيره تامين در صنايع لوازم خانگي بر روي كدام عوامل بايد تمركز و سرمايه‌گذاري نمود.