طراحي تركيبي از ابزارهاي سياستي براي افزايش هزينه‌كرد بخش كسب‌وكار ايران در فعاليت‌هاي تحقيق و توسعه

تحقيق و توسعه در بخش كسب‌وكار با احتمال بيشتري تجاري شده و به خلق ثروت براي جامعه منتهي مي‌شود. در ايران سهم كمي از كل هزينه‌كرد تحقيق و توسعه كشور به بخش كسب‌وكار مربوط است زيرا شركت‌ها اعم از دولتي و خصوصي انگيزه انجام تحقيق و توسعه را ندارند يا براي انجام آن با موانعي روبرو هستند. با اين مقدمه، مداخله دولت و ارائه تركيبي از ابزارهاي سياستي براي ايجاد انگيزه يا رفع موانع مزبور ضروري است. در اين مقاله از روش بهينه‌سازي چندهدفه براي طراحي تركيب سياستي با هدف ارتقاء هزينه‌كرد بخش كسب‌وكار ايران در فعاليت‌هاي تحقيق و توسعه و لحاظ تأثيرات متقابل ابزارهاي سياستي استفاده شده است. تركيب‌هاي سياستي بهينه پارتو با استفاده از الگوريتم ژنتيك و در نرم‌افزار MATLAB R2016a به دست آمده‌اند. نتايج پياده‌سازي مدل بر روي مجموعه‌اي متشكل از 32 ابزار سياستي نشان داده كه خريد دولتي محصولات نوآورانه، تأسيس و كمك به اداره صحيح صندوق‌هاي مشاوره بومي، اعتبارهاي مالياتي بر درآمد شركت، حمايت از بازارهاي سهام جديد، خريد دولتي تحقيق و توسعه، آينده‌نگاري فناوري، ايجاد آزمايشگاه‌هاي مرجع، استانداردسازي به منظور ترغيب نوآوري، خريد كاتاليزوري محصولات نوآورانه و همچنين حمايت مالي از اتحادهاي تحقيق و توسعه يا كنسرسيوم‌ها (دولت، بنگاه‌ها و دانشگاه‌ها) بايد در سبد سياستي دولت مورد توجه قرار گيرند.