نقش كلينيك هاي حقوقي دانشگاهي و مسجد محور در ارتقاي آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان

در دهه هاي اخير آموزش حقوق بشر به عنوان عامل مهم توسعه فرهنگ حقوق بشر در جهان، همواره دغدغه اصلي فعالان حقوق بشري و نهادهاي بين المللي بوده است. در اين زمينه، تلاش هاي زيادي صورت گرفته و از جمله مهم ترين آن ها اعلاميه سازمان ملل متحد در رابطه با آموزش و كارآموزي حقوق بشر است كه طي قطعنامه 66.137 مورخ 19 دسامبر 2011 مجمع عمومي سازمان ملل متحد به تصويب رسيد. با اين حال، آموزش حقوق بشر هنوز نتوانسته به طور مطلوب ارتقا يافته و به اهدافش دست يابد كه به نظر مي رسد فقدان شيوه آموزشي مناسب از مهمترين دلايل اين ناكامي باشد. علاوه بر اين، آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان با چالش مضاعف تقابل گفتمان دين و حقوق بشر دست به گريبان است. از اين رو نوشتار حاضر سعي دارد ضمن تبيين كلينيك هاي حقوقي دانشگاهي، مزاياي شيوه آموزش كلينيكي حقوق بشر را توضيح داده و با ارايه اين شيوه آموزشي در بستر كلينيك هاي حقوقي مسجد محور، در جهت رفع معضلات كلينيك هاي حقوقي دانشگاهي گام بر دارد و نشان دهد چگونه كلينيك هاي حقوقي مسجد محور مي توانند از يك سو مطابق اسناد بين المللي موجود شيوه آموزشي كم هزينه، بومي، مشاركتي، تعاملي و پايدار براي آموزش حقوق بشر در جوامع مسلمان ارايه كنند و از سوي ديگر از تقابل گفتمان دين و حقوق بشر بكاهند.