وضعيت كادر امدادي در مخاصمات مسلحانه از ديدگاه اسلام و حقوق بشردوستانه بين المللي

تامّل بر سوابق جنگ ها و مخاصمات صد ساله اخير مبيّن آن است كه بعضاً طرفين جنگ از ابزارها و تاكتيك هايي بهره برده اند كه مغاير اصول حقوقي مي باشد، از جمله بكار گيري خدعه در استفاده، پوشش و آرم كادر امدادي براي نيروهاي رزمنده جهت يورش به دشمن و يا هدف قرار دادن مراكز و نيروهاي امدادي و پزشكي. اين در حالي است كه به واسطه ي اصول متعدّد حقوق بشردوستانه از جمله اصل تفكيك و البته تأكيدات صريح اسلامي در قرآن و سنت نبوي، طرفين درگير در انتخاب روش ها و وسايل جنگي محدود بوده و استفاده از سلاح ها و روش هاي جنگي اي كه ماهيتاً باعث ايجاد رنج غيرضروري و زايد مي شوند، ممنوع پنداشته شده است. در عين حال، مسئله ي تحقيق حاضر آن است كه قلمروي تعهد طرفين درگير به تفكيك ميان اهداف غيرنظامي خصوصاً  مكان هاي استقرار، بناها و گروه هاي پزشكي و امدادي چگونه است؟ لذا با روش توصيفيتحليلي و با استفاده از روش گردآوري كتابخانه اي اطلاعات،  تلاش خواهد شد تا فرضيه تقدم و البته احترام و مصونيت كادر امدادي در اسلام اثبات گردد.  نص قرآن، روايات و البته سنت نبوي در قلمرو حقوق اسلامي و عرف، اصول كلي حقوقي و معاهدات متعدّد بين المللي از جمله كنوانسيون هاي چهارگانه ژنو و پروتكل هاي الحاقي آن، احترام و مصونيت كادر امدادي را مورد تأكيد قرار داده اند.