منشاء دين از دريچه‌ نظريه‌ زبان‌شناسي چامسكي

از مسائل مهمي كه در مطالعات دين‌پژوهي مورد توجه انديشمندان اين عرصه قرار مي‌گيرد، مبحث مهم «منشاء دين» مي‌باشد. از اين زاويه گروهي قائل به منشاء الهي و گروهي نيز منشاء انساني براي آن قائلند. در اين ميان يكي از مباحثي كه مي‌تواند در حكم مويدي بر هر كدام از اين دو ديدگاه باشد، مساله زبان و منشاء آن است. بر اين اساس در اين مقال با پرداختن به ديدگاه زبان شناس معروف معاصر نوآم چامسكي به موضوع منشاء زبان در مي يابيم كه در اين ديدگاه، زبان منشايي فطري داشته و اين توانايي به غير از آموزش و اكتساب براي انسان حاصل مي‌آيد و بدين طريق با اثبات غير انساني بودن حداقل يكي از پارامترهاي حيات انساني به نام «زبان» مي‌توان خط بطلاني كشيد بر ديدگاه كساني كه در منشاء دين توجيهي طبيعي نموده و امري انساني براي آن قائلند. و بدين طريق مي‌توان از غير انساني بودن منشاء زبان، به غير انساني بودن منشاء دين نيز گريز زد و از اين اثبات، نفي انساني بودن منشاء دين را قائل شد.