گونه‌هاي وساطت (نقش‌آفريني) اهلبيت(ع) در معرفت الله

چگونگي نيل آدمي به معرفت الله همواره دغدغه حكيمان و دانشمندان اسلامي بود، و ديدگاه هاي مختلفي درباره آن مطرح است؛ روايات اسلامي براي اهل بيت (عليهم السلام) در معرفت الله جايگاهي رفيع و كليدي قائل شده اند تا جايي كه در برخي روايات معرفت الله منحصرا از طريق اهل بيت معرفي شده است. واسطه‌بودن‌اهل بيت‌(عليهم السلام)كه ازجهتي،‌وجودي‌خلقي‌داشته‌واز‌جهت ديگر به واسطه ويژگيهاي منحصر به فرد و جايگاه خاصشان در عالم وجود به خداوند متصل اند مي‌تواند ما را در دستيابي به معرفت و نيز تحليل و كيفيت چگونگي دست يابي به آن رهنمون سازد. در اين مقاله ضمن تبيين نقش واسطه گري اهل بيت عليهم السلام در معرفت الله و ضرورت چنين واسطه گري كه مويدات نقلي و عقلي برآن صحه گذاشته اند، نقش تكويني و تشريعي ايشان در معرفت آفريني در اقسام مختلفي قابل تصوير است. تبيين عقلي و شهودي معرفت الله به صورت تشريعي در كنار تصرف وجودي، و نقش آفريني ولايت و محبت ايشان به صورت تكويني در شناخت خدا نقش افريني مي كنند. براين اساس چگونگي نيل به معرفت الله به وسيله اهلبيت را بر پايه منابع اسلامي از جمله روايات مي توان تبييين و تحليل نمود.