بررسي مباني فكري و آراء ابوريه در زمينه حديث

دانش حديث يكي از مهمترين مسائل ديني در ميان عالمان اهل سنت است؛ چگونگي بهره‌برداري از اين دانش و نوع نگاه به آن از اهميت زيادي برخوردار مي‌باشد. برهمين اساس جريان هاي مختلفي حول محورِ اين دانش پديد آمده است: چون جريان هاي «قرآنيون»، «اهلِ حديث»، «سلفيه»، و نيز جريان «منتقدان حديث» از جمله جريانهاي اصلي نام بردني در اين زمينه است. در مقاله ي حاضر، تلاش شده است ابتدا به برخي از شاخصه ها و ويژگي هاي برجسته ي هريك از اين سه جريان اشاره نمايد و سپس جريان منتقدان حديث با محوريت مباني فكري، آراء و نظريات «محمود ابوريه»، يكي از چره هاي شاخص اين جريان بررسي و نقد شده است. برخي از مباني حديثي ابوريه عبارت است از: عدم مخالفت با قرآن، عدم موافقت باسنت، عدم موافقت با آنچه علم آن را ثابت كرده است، عدم مخالفت با عقل. ابوريه در بارۀ مسائل مختلفي مرتبط با دانش حديث، از جمله: منع نگارش و كتابت حديث در دو قرن اول هجري، كثرت جعل و وضع، تأكيد بر نقدمحتوايي جهت بازشناسي احاديث سره از ناسره، عدم حجيت خبر واحد در عقايد، وجود نقل به معنا در احاديث، تفاوت ميان سنّت گفتاري و رفتاري، و... اظهارنظر نموده است. اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و ابزار مطالعاتي و كتابخانه‌‌اي مباحث را پيگيري و به سؤالات و ابهاماتي در اين زمينه پاسخ داده است.