بررسي تطبيقي رياضت و تهذيب نفس در اسلام با اديان هند و آئين بودا

يكي از پديده هاي مشترك اديان بزرگ جهان، توصيه و سفارش آنها به سلوك زاهدانه و مراقبه نفس است. رياضت و تحقير دنيا و پرهيز از لذائذ دنيوي از مشخصات بارز اديان و مكاتب هندي و آئين بوداست. از طرفي در تعاليم و آموزهاي اسلامي هم توصيه هايي به مسلمانان براي مراقبه نفس و خودسازي وجود دارد. مقاله حاضر به شيوه توصيفي، تحليلي، به بررسي مقايسه اي رياضت و تهذيب نفس در تعاليم اسلامي با مكاتب فلسفي هند و آئين بودا مي پردازد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه اديان غيرتوحيدي هند و آئين بودا هم نظير آموزه هاي اسلامي، تعاليمي را جهت تهذيب و تربيت انسان براي زندگي فردي، اجتماعي و رساندن او به سعادت، به پيروان خود توصيه نموده اند و شباهت هايي هم در برخي موارد ميان آموزه هاي آنها وجود دارد، بخصوص آئين بودا كه براي رساندن انسان به آرامش، برگزيدن يك راه ميانه را بين بهره گيري از دنيا و ترك آن پيشنهاد مي كند و از مكافات عمل سخن مي گويد اما به علت اختلاف در جهان بيني، انگيزه و روح حاكم بر اين اعمال در دو مكتب، بسيار باهمديگر متفاوت است.